وزارت امور خارجه ایالات متحده
آنتونی جی. بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا
مقر سازمان ملل متحد
نیویورک، نیویورک
اظهارات
۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲
وزیر امور خارجه بلینکن: (از طریق مترجم) خانم رئیس، از این که در این لحظه بسیار حساس در بحران جنگ روسیه علیه اوکراین این شورا را گرد هم آوردید، بسیار سپاسگزارم.
(به انگلیسی) آقای دبیر کل، از عزم و وضوح اخلاقی شما برای پایان دادن به این جنگ بی‌رحمانه و پاسداری از اصول اساسی سازمان ملل متحد و نیز برای مشارکت شخصی شما در فراهم کردن ایمنی مسیر بسیار مهم و حیاتی دریای سیاه برای حرکت دوباره غلات از اوکراین سپاسگزارم.
آقای خان، ما از تلاش‌های دفتر دادستان برای انجام تحقیقات بی‌طرفانه و حرفهای درباره جنایاتی که نیروهای روسی در اوکراین انجام می‌دهند و نیز برای پشتیبانی آن از بازرسان و دادستان‌های اوکراینی و هماهنگی با آنها، سپاسگزاریم.
ما در مورد اختلافات میان کشورها در سازمان ملل متحد صحبت‌های زیادی شنیده‌ایم. اما اخیراً نکته قابل توجه اتحاد چشمگیر میان کشورهای عضو درباره جنگ روسیه علیه اوکراین است. سران کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته، بزرگ و کوچک، شمال و جنوب درباره پیامدهای این جنگ و ضرورت پایان دادن به آن در این مجمع عمومی صحبت کرده‌اند. و آنها از همه ما خواسته‌اند که تعهد خود را به منشور سازمان ملل متحد و ارکان اصلی آن از جمله حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، و حقوق بشر تایید کنیم.
حتی تعدادی از کشورهایی که روابط نزدیکی با مسکو دارند، علناً گفته‌اند که در مورد تهاجم مستمر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، پرسش‌ها و نگرانی‌های جدی دارند.
با این حال، پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، به جای تغییر مسیر خود، سرعتش را دو برابر کرده است. او به جای پایان دادن به جنگ گسترش آن را، به جای عقب کشیدن نیروها فراخواندن ۳۰۰ هزار نیروی اضافی را، به جای تنش زدایی تنش‌ها تشدید تنش‌ها از طریق تهدید با سلاح‌های هسته‌ای را، و به جای تلاش برای یک راه حل دیپلماتیک غیرممکن کردن این راه حل را – با تلاش برای انضام بخش‌های بیشتری از خاک اوکراین از طریق همه‌پرسی‌های ساختگی – برگزیده است.
این که رئیس‌جمهوری پوتین این هفته را، یعنی زمانی که اکثر کشورهای جهان در سازمان ملل متحد جمع می‌شوند، برای برافروخته‌تر کردن آتشی که به راه انداخته انتخاب کرده است، بی اعتنایی آشکار او نسبت به منشور سازمان ملل متحد، مجمع عمومی، و این شورا را نشان می‌دهد.
همان نظم بین‌المللی که ما این جا برای دفاع از آن جمع شده‌ایم در برابر چشمان ما درهم می‌شکند. ما نمی‌توانیم به رئیس‌جمهوری پوتین اجازه دهیم، و به او اجازه نخواهیم داد، که هزینه این کارش را نپردازد.
دفاع از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی اوکراین چیزی فراتر از دفاع از حق یک ملت در گزینش مسیر خود است، هرچند آن هم حقی اساسی است. اما این موضوع در مورد محافظت از نظم بین‌المللی است؛ نظمی که در آن هیچ کشوری نتواند مرزهای کشور دیگری را به زور تغییر دهد.
اگر ما نتوانیم در حالی که کرملین آشکارا این اصل را نقض می‌کند، از آن دفاع کنیم، به متجاوزان در همه جا این پیام را داده‌ایم که آنها هم می‌توانند این اصل را نادیده بگیرند. ما همه کشورها را در معرض خطر قرار می‌دهیم. ما در را به روی جهانی با امنیت و صلح کمتر باز می‌کنیم.
ما می‌توانیم در بخش‌هایی از اوکراین که زیر کنترل نیروهای روسیه است، ببینیم که چنین جهانی چگونه به نظر می‌رسد. هر جا که حضور نیروهای روسیه به پایان می‌رسد، ما ترس و وحشت به جای مانده را کشف می‌کنیم.
من همین چند هفته پیش، زمانی که برای دیدار با بازرسان اوکراینی که مشغول جمع‌آوری اسناد جنایات جنگی در ایرپین هستند، به آنجا سفر کردم، خودم از نزدیک و دست اول آن وحشت را دیدم. من از نزدیک حفره‌های ایجاد شده در ساختمان‌های مسکونی بر اثر گلوله‌باران روسیه را – که در بهترین حالت به طور بی‌هدف و در بدترین حالت عامدانه شلبک شده بود – مشاهده کردم.
در حالی که ما این جا گردهم آمده‌ایم، بازرسان اوکراینی و بین‌المللی به بیرون آوردن اجساد در خارج از ایزیوم ادامه می‌دهند. نیروهای روسی این شهر را برای مدت شش ماه تحت کنترل خود داشتند تا آن که یک ضد حمله اوکراین آنها را بیرون راند. در یکی از این محل‌ها ۴۴۰ گور بی نام‌ونشان وجود دارد. بنا بر گزارش‌ها، بر بقایای تعدادی از اجساد کشف‌شده در آنجا نشانه‌هایی از شکنجه دیده می‌شود که از آن جمله می‌توان به یک قربانی با دست‌های شکسته و طناب دور گردنش اشاره کرد.
روایات نجات‌یافتگان نیز همچنان منتشر می‌شود که از آن جمله می‌توان به روایت مردی اشاره کرد که توصیف می‌کند چگونه به مدت ۱۲ روز توسط نیروهای روسی شکنجه شده است. او می‌گوید که در این مدت بازجویانش بارها به بدن او برق وصل کردند و گفته خودش، «آن قدر مرا را کتک زدند که دیگر چیزی احساس نمی‌کردم.»
این‌ها اقداماتی نیستند که توسط یگان‌های یاغی انجام شده باشند. آنها نشانه‌های یک الگوی مشخص را در سراسر اراضی تحت کنترل نیروهای روسیه بر خود دارند.
این یکی از دلایل متعددی است که ما از مجموعه‌ای از تلاش‌های ملی و بین‌المللی برای جمع‌آوری و بررسی شواهد فزاینده جنایات جنگی در اوکراین پشتیبانی می‌کنیم. ما باید مرتکبان آن جنایات را پاسخگو کنیم.
این موضوع همچنین از جمله دلایلی است که بیش از ۴۰ کشور گردهم آمده‌اند تا به مردم اوکراین در دفاع از خود – حقی که در ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد ذکر شده است – کمک کند.
هر چه نیروهای روسی در میدان نبرد شکست‌های بیشتری را متحمل شوند، درد و رنج بیشتری بر غیرنظامیان اوکراینی تحمیل می‌کنند. حملات روسیه به سدها، پل‌ها، نیروگاه‌ها، بیمارستان‌ها، و سایر زیرساخت‌های غیرنظامی در حال افزایش است و این نقض وقیحانه قوانین بشردوستانه بین‌المللی است.
رئیس‌جمهوری پوتین این هفته گفت که روسیه در واکنش به تهدیدی علیه تمامیت ارضی خود در استفاده از «همه سیستم‌های جنگ‌افزاری موجود»، تردید نخواهد کرد. این تهدید با توجه به قصد روسیه برای انضمام بخش‌های بیشتری از اوکراین در روزهای آینده تهدیدآمیزتر است. وقتی این کار به پایان برسد، ما می‌توانیم انتظار این را داشته باشیم که پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، ادعا کند که هر گونه تلاش اوکراین برای آزادسازی این سرزمین‌ها را به منزله حمله به به‌اصطلاح «قلمرو روسیه» است.
این از جانب کشوری روی داده است که ژانویه امسال در همین محل به همراه دیگر اعضای دائم شورای امنیت با امضای بیانیه‌ای تاکید کرد «جنگ هسته‌ای هرگز پیروز ندارد و هرگز نباید در آن درگیر شد.» این نمونه دیگری است که نشان می‌دهد روسیه چگونه تعهداتی را که در برابر همین مجمع پذیرفته است نقض می‌کند، و دلیل دیگری است که ثابت می‌کند چرا امروز هیچکس نباید حرفهای روسیه را قبول کند.
هر یک از اعضای شورا باید پیام روشنی را بفرستد و نشان دهد که این تهدیدهای هسته‌ای بی‌ملاحظه باید بی‌درنگ متوقف شود.
تلاش روسیه برای انضمام بیشتر قلمرو اوکراین یک مورد دیگر از تشدید خطرناک تنش‌ها و نیز رد دیپلماسی است.
هم‌زمانی این موضوع با «عملیات فیلتراسیون» که نیروهای روسی در بخش‌هایی از اوکراین که تحت کنترل‌شان است، انجام می‌دهند، آن را به مراتب نگران‌کننده‌تر است. این یک راهبرد اهریمنی است که طی آن هزاران خانواده اوکراینی را با خشونت از خانه‌هایشان آواره می‌کنند، روس‌ها را با اتوبوس می‌آورند تا به جای آنها ساکن شوند، برای رای گیری فراخوان می‌دهند، و در نتایج دستکاری می‌کنند تا نشان دهند الحاق آن مناطق به فدراسیون روسیه از حمایت تقریبا یکپارچه برخوردار است. این دقیقاً دستورالعمل و شیوه کاری است که در کریمه هم انجام شد.
همانند وضعیت کریمه، هر یک از اعضای این شورا، و در این مورد خاص، همه اعضای سازمان ملل متحد باید ضمن رد این همه‌پرسی ساختگی به صراحت یکصدا اعلام کنند که تمام قلمرو اوکراین بخشی از خاک اوکراین است و خواهد ماند، و هیچ گونه ادعای روسیه برای الحاق قلمرو این کشور نمی‌تواند حق اوکراین در دفاع از سرزمین خود را سلب کند.
تهاجم پوتین همچنین این شورا – و در واقع، کل سیستم سازمان ملل متحد – را از کار روی موضوعات جدی که همه ما می‌خواهیم بر آنها تمرکز کنیم منحرف می‌کند. موضوعاتی مانند جلوگیری از یک فاجعه اقلیمی، کمک به ده‌ها میلیون نفر در آستانه قحطی، تحقق دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعه پایدار، تقویت امنیت بهداشتی به هم پیوسته ما و … همگی مسائلی هستند که در زندگی شهروندانی که ما اینجا به نمایندگی از آنها حضور داریم، تغییر محسوسی ایجاد می‌کنند و آنها از ما انتظار دارند که این خواسته‌هایشان را برآورده کنیم.
اکثریت قریب به اتفاق کشورهای عضو سازمان ملل متحد به همکاری با یکدیگر در مورد این موضوعات متعهد هستند و اقدامات ما این را نشان می‌دهد.
با این حال، در حالی که بیش از یک صد کشور نقشه راه را برای ارائه کمک‌های غذایی به نیازمندان امضا کرده‌اند، و شرکای آن در سراسر آفریقا، آسیا، آمریکا، و اروپا برای افزایش مقاومت سیستم‌های غذایی جهانی با یکدیگر همکاری می‌کنند، روسیه ماه‌ها از صدور غلات اوکراینی به جهان جلوگیری کرد تا آن که سازمان ملل متحد و ترکیه توافقی را برای آزاد کردن مسیر این غلات امضا کردند. و روسیه همچنان به بمباران و تصرف مزارع و سیلوهای اوکراین ادامه می‌دهد، مزارع گندم را مین‌گذاری می‌کند، و هزینه مواد غذایی را برای مردم در همه جا بالا می‌برد.
و در حالی که دولت‌ها در سراسر جهان با سازمان‌های بین‌المللی، با بخش خصوصی، و نهادهای بشردوستانه برای پایان دادن به این همه‌گیری و اطمینان یافتن از آمادگی بیشتر ما برای همه‌گیری بعدی همکاری می‌کنند، روسیه در حال انتشار اطلاعات نادرست در مورد واکسن‌های مورد تایید سازمان بهداشت جهانی است و با این کار به تردید نسبت به واکسن‌ها دامن می‌زند؛ تردیدی که جان مردم را همه کشورهای ما در معرض خطر بزرگتری قرار می‌دهد.
واقعیت این است: هیچ یک از ما این جنگ را انتخاب نکردیم. نه اوکراینی‌ها، که می‌دانستند چه ضربه خردکننده‌ای بر آنها تحمیل خواهد شد. نه ایالات متحده که نسبت به وقوع آن هشدار داد و برای جلوگیری از آن تلاش کرد. و نه اکثر کشورهای عضو سازمان ملل متحد.
و مردم ما، یا عملاً مردم تقریباً همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد که پیامدهای جنگ در رابطه با ناامنی غذایی بیشتر و قیمت‌های بالاتر انرژی احساس می‌کنند، این جنگ را انتخاب نکردند.
مادران و پدران روس هم که فرزندانشان برای جنگیدن در این جنگ فرستاده و کشته می‌شوند، یا شهروندان روسیه که برای اعتراض علیه این جنگ آزادی‌شان را به مخاطره می‌اندازند – از جمله آنها که پس از اعلام بسیج عمومی رئیس‌جمهوری پوتین به خیابان‌های مسکو رفتند و شعار دادند: «بگذارید بچه‌های ما زنده بمانند!» – این را انتخاب نکردند.
در واقع، باید پرسید: آیا این تجاوزگری رئیس‌جمهوری پوتین علیه اوکراین زندگی، یا چشم‌انداز زندگی، یک شهروند روس را بهبود بخشیده است؟
این جنگ را یک مرد انتخاب کرد و یک مرد می‌تواند آن را به پایان برساند.
چرا که اگر روسیه جنگیدن را متوقف کند، جنگ به پایان خواهد رسید. اما اگر اوکراین از جنگیدن دست بردارد، کار اوکراین تمام خواهد شد.
به همین دلیل است که ما به پشتیبانی از اوکراین در شرایطی که آن کشور از خودش دفاع می‌کند، ادامه می‌دهیم و توانایی آن را برای دستیابی به یک راه حل دیپلماتیک با شرایط منصفانه بر سر میز مذاکره تقویت خواهیم کرد. همان‌طور که رئیس‌جمهوری زلنسکی بارها گفته است، دیپلماسی تنها راه پایان دادن به این جنگ است. اما دیپلماسی نمی‌تواند و نباید به‌عنوان ابزاری برای تحمیل توافقی که منشور سازمان ملل متحد را نقض می‌کند یا به روسیه برای نقض آن پاداش می‌دهد، به اوکراین تحمیل شود.
رئیس‌جمهوری پوتین گزینه‌اش را انتخاب می‌کند. اکنون بر عهده ما است که گزینه‌مان را انتخاب کنیم.
به رئیس‌جمهوری پوتین بگوییم، وحشت و هراسی را که آغاز کرده است متوقف کند. به او بگوییم، منافع خودش را برتر از منافع دیگر کشورهای جهان، از جمله مردم خود، قرار ندهد. به او بگوییم که از تحقیر این شورا و همه ارزش‌هایی که این شورا نماینده آنها است، دست بردارد.
«ما مردم ملل متحد تصمیم گرفتیم … » دیباچه منشور ملل متحد این گونه آغاز می‌شود. فراموش نکنیم که «ما مردم» هستیم که هنوز باید سرنوشت این نهاد و جهان‌مان را انتخاب کنیم. خطرات مشخص هست. بیایید برای جهانی که می‌خواهیم و مردم ما بسیار شایسته آن هستند، گزینه درستی را انتخاب کنیم. از شما سپاسگزارم.
برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.state.gov/secretary-antony-j-blinken-at-the-united-nations-security-council-ministerial-meeting-on-ukrainian-sovereignty-and-russian-accountability/
این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.