وزارت خارجه ایالات متحده
دفتر سخنگو
اظهارات مطبوعاتی
۲۵ اوت ۲۰۲۱
وزیر خارجه بلینکن: عصر به خیر. من می‌خواهم اطلاعات روزآمدی را در رابطه با اوضاع افغانستان و تلاش‌های جاری‌مان در آن جا، به ویژه در رابطه با شهروندان ایالات متحده، در اختیار شما قرار دهم. و پس از آن با کمال میل پرسش‌های شما را خواهم شنید.
بگذارید در درجه نخست از دیپلمات‌ها و نظامیان‌مان که بی‌وقفه و در تمام ساعات شبانه‌روز در فرودگاه کابل و در شمار فزاینده‌ای از محل‌های ترانزیت برای تسهیل تخلیه آمریکایی‌ها، خانواده‌هایشان، شهروندان کشورهای همپیمان و شریک‌مان، افغانستانیهایی که طی ۲۰ سال گذشته با ما مشارکت کرده‌اند، و دیگر افغانستانی‌های در معرض خطر، تلاش می‌کنند عمیقا قدردانی کنم. آنها این مأموریت را تحت شرایط بسیار دشوار با رشادت، مهارت، و انسانیتی خارق‌العاده انجام می‌دهند.
از روز ۱۴ اوت تاکنون، بیش از ۸۲ هزار و ۳۰۰ نفر به طور ایمن از کابل به خارج از آن کشور منتقل شدند. طی بازه زمانی ۲۴ ساعته از سه‌شنبه تا چهارشنبه حدود ۱۹ هزار نفر با ۹۰ پرواز نیروهای نظامی ایالات متحده و ائتلاف تخلیه شده‌اند. تنها ایالات متحده قادر بود مأموریتی با این مقیاس و این میزان پیچیدگی را سازماندهی و اجرا کند.
همان‌گونه که رئیس‌جمهوری روشن کرده است، اولویت نخست ما بیرون بردن شهروندان آمریکا است. ما از روز ۱۴ اوت تاکنون دست‌کم ۴۵۰۰ شهروند ایالات متحده و بلکه بیش از این تعداد را بیرون برده‌ایم. بیش از ۵۰۰ تن از آن آمریکایی‌ها تنها طی یک روز گذشته تخلیه شده‌اند.
بسیاری از شما پرسیده‌اید که چه تعداد از شهروندان ایالات متحده که خواهان ترک افغانستان هستند، هنوز در آن کشور به سر می‌برند. بنا بر تحلیل‌های ما، در روز ۱۴ اوت، زمانی که عملیات تخلیه ما آغاز شد، حدود ۶ هزار شهروند آمریکایی که خواهان ترک افغانستان بودند، در آن کشور به سر می‌بردند. طی ۱۰ روز گذشته تقریباً ۴۵۰۰ تن از آن آمریکایی‌ها به همراه اعضای درجه یک خانواده‌هایشان به شکلی ایمن بیرون برده شده‌اند. طی ۲۴ ساعت گذشته ما با حدود ۵۰۰ آمریکایی دیگر در تماس مستقیم بوده‌ایم و دستورالعمل‌های مشخصی را در رابطه با چگونگی خروج ایمن آنها از فرودگاه ارائه کرده‌ایم. ما مرتباً اطلاعات روزآمد در رابطه با پیشرفت‌مان در بیرون بردن این ۵۰۰ شهروند آمریکا در افغانستان را در اختیارتان قرار خواهیم داد.
در رابطه با حدود هزار اطلاعات تماس دیگری که ممکن است متعلق به شهروندان آمریکایی خواستار ترک افغانستان باشند، ما به شدت و چند بار در روز تلاش می‌کنیم که از طرق مختلف ارتباطی – از جمله تلفن، ایمیل، و پیامک – با آنها تماس بگیریم تا مشخص شود که آیا آنها هنوز هم مایل به خروج [از افغانستان] هستند، و همچنین بتوانیم تازه‌ترین اطلاعات را از آنها دریافت کنیم و دستورالعمل مربوط به چگونگی [خروج از افغانستان] را در اختیارشان قرار دهیم. امکان دارد برخی از آنها دیگر در آن کشور نباشند. ممکن است برخی از آنها ادعای آمریکایی بودن کرده باشند، اما مشخص شده باشد که این ادعایی نادرست بوده است. برخی ممکن است تصمیم بگیرند که در آن جا بمانند. ما در روزهای آینده به تلاش‌مان برای شناسایی وضعیت آنها ادامه خواهیم داد.
بنابراین، ما بر این باوریم که شمار آمریکایی‌هایی که فعالانه خواستار دریافت کمک برای خروج از افغانستان هستند کمتر، و احتمالاً به میزان چشمگیری کمتر، از این فهرست تقریباً هزار نفری است.
با این وجود، این‌ها محاسباتی در حال تغییر هستند که ما ساعت به ساعت برای بالا بردن میزان دقت‌شان تلاش می‌کنیم. و اگر ممکن است بگذارید برای لحظاتی به تشریح دلیل دشوار بودن تعیین دقیق و مطلق این ارقام در هر لحظه بپردازم. و اجازه دهید در آغاز درباره آمریکایی‌هایی صحبت کنم که در افغانستان هستند و به باور ما می‌خواهند آن جا را ترک کنند.
نخست آن که من فکر می‌کنم همه شما می‌دانید زمانی که آمریکایی‌ها در سراسر جهان سفر می‌کنند، دولت ایالات متحده همه جابه‌جایی‌ها و تحرکات آنها را ردگیری نمی‌کند. وقتی آمریکایی‌ها از یک کشور خارجی بازدید می‌کنند و یا اگر در آنجا اقامت داشته باشند، ما آنها را تشویق می‌کنیم که اطلاعات‌شان را نزد سفارت ایالات متحده ثبت کنند. انجام دادن یا ندادن این کار به آنها بستگی دارد و این امری داوطلبانه است. و سپس وقتی آمریکایی‌ها یک کشور خارجی را ترک می‌کنند، باز هم بر عهده آنها است که این ثبت اطلاعات را لغو کنند. این باز هم یک انتخاب، و نه یک ضرورت، است.
ما سال‌ها آمریکاییان را تشویق کرده‌ایم که به ویژه به دلیل وضعیت امنیتی در افغانستان به آن جا سفر نکنند. ما بارها آمریکایی‌هایی را که در افغانستان هستند تشویق کرده‌ایم که ثبت اطلاعات کنند. و ما از ماه مارس امسال تاکنون نوزده پیام جداگانه را برای آمریکایی‌هایی که نزد سفارت ما در کابل ثبت‌نام کرده‌اند، فرستاده‌ایم و آنها را تشویق و سپس به آنها توصیه کرده‌ایم که آن کشور را ترک کنند. ما آن پیام‌های مستقیم را در تارنمای وزارت خارجه و در رسانه‌های اجتماعی تکرار کرده‌ایم. ما حتی این را روشن کرده‌ایم که به آنها در زمینه هزینه بازگشت به میهن کمک خواهیم کرد و چندین کانال ارتباطی را برای آمریکایی‌ها فراهم کرده‌ایم تا چنان چه در افغانستان هستند و برای ترک آن جا به کمک نیاز دارند، با ما تماس بگیرند.
تخمین تعداد تقریبا دقیق آمریکاییان حاضر در افغانستان که می‌خواهند آن کشور را ترک کنند، زمانی که آنها برای نخستین بار به تماس‌های ما پاسخ دهند ممکن است افزایش یابد و زمانی که ما با آمریکایی‌هایی که فکر می‌کنیم در افغانستان هستند تماس بگیریم و آنها به ما بگویند آن کشور را ترک کرده‌اند، این تعداد می‌تواند پایین برود. همچنین ممکن است آمریکایی‌های دیگری در افغانستان باشند که هرگز نام‌شان را نزد سفارت ما ثبت نکرده‌اند، هشدارهای تخلیه عمومی را نادیده گرفته‌اند، و هنوز خودشان را به ما معرفی نکرده‌اند.
ما همچنین دریافته‌ایم که بسیاری از افرادی که با ما تماس گرفته و خودشان را شهروندان آمریکا معرفی کرده‌اند، از جمله آنهایی که این کار را از طریق پر کردن و تحویل دادن فرم‌های کمک برای بازگشت به کشور انجام داده‌اند، در حقیقت شهروندان ایالات متحده نیستند و این موضوعی است که تأیید کردن آن می‌تواند مدتی طول بکشد. برخی از شهروندان آمریکا ممکن است تصمیم بگیرند که در افغانستان بمانند – این برخی افراد ثبت‌نام شده و برخی از کسانی که ثبت‌نام نکرده‌اند را شامل می‌شود. بسیاری از آنها دوتابعیتی‌هایی هستند که ممکن است افغانستان را خانه خود بدانند، چندین دهه در آن جا زندگی کرده باشند، یا بخواهند در نزدیکی خویشاوندان‌شان زندگی کنند. و همچنین آمریکایی‌هایی هم هستند که هنوز در حال بررسی تصمیم‌شان برای ترک آن جا بر اساس وضعیت آن منطقه که روزانه – در واقع ساعت به ساعت – متحول می‌شود، هستند.
برخی از آنها به طور قابل درکی بسیار وحشتزده‌اند. هر یک از آنها مجموعه‌ای از اولویت‌ها و ملاحظات شخصی دارند که فقط خودشان می‌توانند آنها را ارزیابی کنند. آنها حتی ممکن است نظرشان را یک روز بعد تغییر دهند و این اتفاقی است که افتاده و احتمالاً خواهد افتاد.
نهایتاً طی ده روز گذشته ما روزانه صدها شهروند آمریکا را از افغانستان خارج کرده‌ایم. در بیشتر موارد ما آنها را به فرودگاه هدایت کردیم، در برخی موارد خودشان به آن جا رفتند، و در موارد دیگر با کمک کشورهای ثالث یا ابتکار عمل شخصی به آنجا رسیده‌اند. ما فهرست‌مان را با لیست مسافران پروازها، سوابق ورودی، و دیگر داده‌ها مطابقت می‌دهیم. معمولاً تأیید وضعیت آنها برای ما ۲۴ ساعت طول می‌کشد. بنابراین، وقتی همه این داده‌ها را که ما برای دستیابی به ارزیابی‌مان درباره تعداد آمریکایی‌هایی که هنوز در افغانستان هستند و می‌خواهند آن جا را ترک کنند، مد نظر قرار دهید، کم‌کم متوجه خواهید شد که چرا تعیین این رقم در هر لحظه امری دشوار است و چرا ما آن را مرتباً اصلاح می‌کنیم.
و همچنین به این دلیل است که ما در تلاش‌هایمان بی‌وقفه عمل می‌کنیم. از روز ۱۴ اوت تاکنون، ما به طور مستقیم و در بیشتر مواقع چندین بار با همه آمریکایی‌هایی که در افغانستان نزد ما ثبت‌نام کرده‌اند، تماس گرفته‌ایم. صدها تن از افسران کنسولی، کارکنان استخدام شده محلی، افرادی که این جا در واشنگتن هستند، و کسانی که در سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های سراسر جهان حضور دارند، بخشی از این عملیات بی‌سابقه بوده‌اند. آنها مرتب مشغول تماس‌های تلفنی، فرستادن پیامک، نوشتن و پاسخ دادن به ایمیل، و کار بی‌وقفه و تمام‌وقت برای پاسخ دادن به تک‌تک آمریکایی‌هایی که در آن جا هستند، بوده‌اند.
ما از روز ۱۴ اوت تاکنون، بیش از ۲۰ هزار ایمیل را برای افراد نام‌نویسی شده فرستاده‌ایم، بیش از ۴۵ هزار تماس تلفنی انجام داده‌ایم، و از ابزارهای دیگر ارتباطی استفاده کرده‌ایم، و بارها و بارها فهرست‌مان را بررسی و به روزرسانی کرده‌ایم. ما همچنین اطلاعاتی را که در لحظه توسط نمایندگان کنگره، سازمان‌های غیردولتی، و شهروندان ایالات متحده درباره آمریکایی‌هایی که ممکن است در افغانستان باشند و بخواهند از آنجا بیرون بروند، ارائه می‌شود، [در فهرست‌مان] ادغام می‌کنیم.
ما از طریق این تماس‌ها است که محل آمریکایی‌هایی که ممکن است در افغانستان باشند، این که آیا می‌خواهند آن جا را ترک کنند، یا به کمک نیاز دارند را تعیین می‌کنیم و از این طریق به آنها دستورالعمل دقیق و خاص خودشان را در رابطه با چگونگی ترک آن محل به همراه شماره‌های تماس اضطراری در لحظه برای استفاده آنها در صورت نیاز ارائه می‌دهیم.
حال اجازه دهید بار دیگر به تعداد آمریکایی‌هایی که تاکنون بیرون برده شده‌اند، بپردازم. همان‌گونه که گفتم، ما بر این باوریم که بیش از ۴۵۰۰ تن از دارندگان گذرنامه‌های ایالات متحده و خانواده‌هایشان را از آن کشور خارج کرده‌ایم. این هم یک رقم در حال تغییر است. دلیل آن این است که در این شرایط حساس ما بر رساندن آمریکایی‌ها و خانواده‌هایشان به هواپیماها و بیرون بردن هر چه سریع‌تر آنها از افغانستان تمرکز می‌کنیم و سپس، وقتی آنها به صورت ایمن به خارج از کشور رسیدند، به تعداد کل این افراد می‌پردازیم. ما همچنین اعدادمان را راستی‌آزمایی می‌کنیم تا مطمئن شویم که ما ناخواسته این تعداد را کم‌شماری یا دوباره‌شماری نمی‌کنیم.
من می‌خواستم همه این‌ها را مطرح کنم؛ چرا که می‌دانم این یک پرسش اساسی است که بسیاری از شما دارید و واقعاً همین امر، ارائه این اطلاعات و این توضیحات را توجیه می‌کند تا شما ببینید که چگونه به آن نتیجه رسیده‌ایم.
در حالی که بیرون بردن آمریکایی‌ها اولویت برتر ما است، ما همچنین متعهدیم که بیشترین تعداد ممکن از افغانستانی‌های در معرض خطر را قبل از روز ۳۱ [اوت] خارج کنیم. این کار از کارکنان محلی وفادار ما، کسانی که شانه به شانه همراه با تیم دیپلماتیک‌مان در سفارتخانه ما کار کرده‌اند، آغاز می‌شود. و این، شرکت‌کنندگان در برنامه روادید مهاجرتی ویژه و نیز دیگر افغان‌های در معرض خطر را دربر می‌گیرد. هر قدر از پیچیدگی و خطرات این تلاش بگوییم، باز هم کم است. ما در یک فضای خصمانه و در شهر و کشوری که اکنون توسط طالبان کنترل می‌شود، و هم‌زمان با احتمال بسیار واقعی حمله داعش فعالیت می‌کنیم. ما همه‌گونه احتیاط‌های لازم را انجام می‌دهیم، اما این کار بسیار پرخطری است.
همان‌گونه که رئیس‌جمهوری دیروز گفت، چنان‌چه طالبان به همکاری ادامه دهد و هیچ‌گونه اختلالی در این تلاش ایجاد نشود، ما در مسیری پیش می‌رویم که می‌توانیم مأموریت‌مان را تا ۳۱ اوت تکمیل کنیم. رئیس‌جمهوری همچنین خواستار آن شده است که طرح‌های احتمالی را برای شرایطی که او تصمیم بگیرد ما پس از آن تاریخ در افغانستان بمانیم، ارائه دهیم. اما بگذارید در این زمینه کاملاً شفاف باشم: در کار ما برای کمک به هر شهروند آمریکایی باقی‌مانده‌ای که تصمیم به خروج داشته باشد و نیز بسیاری از افغانستانیهایی که در این همه سال در کنار ما ایستاده‌اند و اکنون می‌خواهند آن جا را ترک کنند و قادر به انجام این کار نبوده‌اند، هیچ ضرب‌الاجلی وجود ندارد. آن تلاش هر روز پس از ۳۱ اوت هم ادامه خواهد داشت.
طالبان نسبت به ارائه و اجازه عبور ایمن به آمریکایی‌ها، شهروندان کشورهای ثالث، و افغان‌های در معرض خطر پس از ۳۱ اوت تعهد علنی و خصوصی دادند. ایالات متحده، هم‌پیمانان و شرکای ما، و بیش از نیمی از کشورهای جهان – در مجموع ۱۱۴ کشور – با صدور بیانیه‌ای برای طالبان روشن کرده‌اند که آنها در قبال پایبندی به آن تعهد و عبور ایمن برای هر کسی که بخواهد آن کشور را ترک کند – نه تنها برای مدت زمان مأموریت تخلیه و انتقال ما، بلکه برای همه روزهای پس از آن – مسئولیت دارند.
و ما در حال تهیه طرح‌های دقیق درباره این که چگونه می‌توانیم به ارائه حمایت کنسولی و تسهیل خروج کسانی که پس از ۳۱ اوت می‌خواهند آن کشور را ترک کنند، هستیم. انتظار ما – انتظار جامعه بین‌المللی – این است که کسانی که می‌خواهند پس از خروج نظامی ایالات متحده افغانستان را ترک کنند، قادر به انجام این کار باشند. ما به اتفاق هر کاری که بتوانیم انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم این انتظار برآورده خواهد شد.
در پایان، اجازه دهید نکته‌ای را درباره بحث دیپلماتیک بیان کنم. در مجموع بیش از ۲۴ کشور در چهار قاره جهان به تلاش‌های جاری در زمینه ترانزیت، اسکان موقت، و یا اسکان مجدد افراد تخلیه شده کمک می‌کنند. این دستاورد، تصادفی نبود. این نتیجه یک تلاش دیپلماتیک فشرده برای تأمین، تهیه جزئیات، و ارائه توافق‌های ترانزیت و تعهدهای اسکان مجدد بود. ما از آن کشورها از بابت کمک سخاوتمندانه‌شان قدردانی می‌کنیم.
این یکی از بزرگترین عملیات جابه‌جایی هوایی در تاریخ و یک مأموریت عظیم نظامی، دیپلماتیک، امنیتی، و بشردوستانه است. این، گواهی بر رهبری آمریکا و توانایی هم‌پیمانان و شرکای ما است. ما از این پس در حالی که با هم‌پیمانان و شرکای‌مان برای ایجاد یک رویکرد یکپارچه دیپلماتیک در قبال افغانستان تلاش می‌کنیم، بر این نیرو اتکا کرده و آن را زیربنا قرار می‌دهیم. این نکته‌ای بود که رئیس‌جمهوری در جلسه دیروز رهبران گروه۷ درباره افغانستان بر آن تأکید کرد و نکته‌ای است که من و دیگر اعضای ارشد وزارت خارجه در تماس‌های مستمرمان با هم‌پیمانان و شرکا در روزهای اخیر مطرح کردیم تا اطمینان حاصل کنیم که در مسیر آینده – نه تنها وقتی پای مأموریت‌های فوری در میان است، بلکه همچنین در مواجهه با رویدادهای پس از ۳۱ اوت در زمینه مبارزه با تروریسم، کمک‌های بشردوستانه، و انتظارات‌مان از دولت آینده افغانستان – همسو و متحد هستیم. آن تلاش فشرده دیپلماتیک همین حالا جریان دارد و در روزها و هفته‌های آینده ادامه خواهد داشت.
من امروز عصر درباره اعداد و ارقام صحبت‌های زیادی کردم. اما حتی زمانی که ما کاملا بر این مأموریت تمرکز کرده‌ایم، این را می‌دانیم که این تلاش درباره مردم واقعی و بسیاری از افراد وحشتزده و مستأصل است. من تصاویر را دیده‌ام، داستان‌ها را خوانده‌ام، صداها را شنیده‌ام. بخش عمده‌ای از آنها توسط شما و همکارانتان دلاورانه گزارش شده است. من هم مانند بسیاری از شما گزارش آن مترجم افغانستانی را که دختر بچه دو ساله‌اش روز شنبه در حال انتظار در بیرون فرودگاه جان سپرد، خوانده‌ام. من خودم دو فرزند کوچک دارم. خواندن آن مطلب و مطالبی مانند آن همانند مشتی است که بر دل فرود می‌آید.
همه ما در وزارت خارجه و در سراسر دولت ایالات متحده همین احساس را داریم. ما می‌دانیم که جان و آینده انسان‌ها، و پیش از همه هموطنان‌مان – از جمله جان کودکان – در این روزهای حساس در معرض خطر است. و به همین دلیل است که همه افراد تیم ما هر چه در توان دارند، صرف این تلاش می‌کنند. بسیار سپاسگزارم و با کمال میل پرسش‌ها را می‌شنوم.
برای مشاهده محتوای اصلی:(https://www.state.gov/secretary-antony-j-blinken-on-afghanistan)
این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.