کاخ سفید
۲۰ اکتبر ۲۰۲۳
ساعت ۸:۰۲ شب به وقت شرق آمریکا
رئیس جمهوری ایالات متحده: هم‌میهنان آمریکایی من، شب خوش. ما با نقطه عطفی در تاریخ روبهرو هستیم. این یکی از آن لحظاتی است که تصمیماتی که امروز می‌گیریم آینده را برای چندین دهه بعد رقم خواهد زد. این موضوعی است که من می‌خواهم امشب درباره آن با شما حرف بزنم.
من پیشتر، بامداد امروز از اسرائیل بازگشتم. آنها به من گفتند من نخستین رئیس جمهوری آمریکا هستم که در زمان جنگ به آن کشور سفر کرده است.
من با نخست وزیر و اعضای کابینه‌اش دیدار کردم. و از همه مهمتر، من با اسرائیلی‌هایی که خودشان دهشت هولناک حمله حماس در ۷ اکتبر را تجربه کرده بودند، ملاقات کردم.
بیش از ۱۳۰۰ نفر، از جمله دست‌کم ۳۲ شهروند آمریکایی در اسرائیل سلاخی شدند. ده‌ها انسان بی‌گناه – از نوزادان گرفته تا پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های سالمند، اعم از اسرائیلی و آمریکایی – گروگان گرفته شده‌اند.
همانطور که به خانواده‌های آمریکایی‌هایی که در اسارت حماس هستند گفتم، ما همه راه‌ها را برای بازگرداندن عزیزان‌شان به خانه دنبال می‌کنیم. برای من، به عنوان رئیس جمهوری، اولویتی برتر از امنیت آمریکایی‌هایی که به گروگان گرفته شده‌اند وجود ندارد.
گروه تروریستی حماس شرارت محضی را در جهان به راه انداخت. اما شوربختانه، ملت یهود شاید بهتر از هر کس دیگری می‌داند که وقتی افرادی بخواهند دیگران را رنج دهند، هیچ حدی برای تبهکاری‌شان وجود ندارد.
افرادی که من در اسرائیل دیدم، نیرومند، مصمم، مقاوم، و همچنین خشمگین، شوکه شده، و دچار رنجی بسیار عمیق بودند.
من همچنین با محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی گفتگو کردم. من بار دیگر گفتم که ایالات متحده همچنان به حق مردم فلسطینی برای برخورداری از کرامت و تعیین سرنوشت‌شان متعهد باقی می ماند. اقدامات تروریست‌های حماس سبب نمی‌شود که این بلافاصله از بین برود.
من نیز مانند بسیاری دیگر از بابت جان باختن فلسطینی‌ها به طور فاجعه بار، از جمله بر اثر انفجار در بیمارستانی در غزه اندوهگینم – انفجاری که توسط اسرائیلی‌ها انجام نگرفت.
ما برای هر جان بی‌گناهی که از دست رفته است، سوگواریم. ما نمی‌توانیم انسانیت فلسطینیان بی‌گناه را که خواسته شان فقط زندگی در صلح و برخورداری از فرصت است، نادیده بگیریم.
حمله به اسرائیل یادآور قریب به ۲۰ ماه جنگ، فاجعه، و توحشی است که بر مردم اوکراین تحمیل شده است؛ مردمی که از زمان آغاز تهاجم تمام‌عیار پوتین به شدت آسیب دیده‌اند.
ما گورهای دسته‌جمعی، جسدهای پیدا شده با آثار شکنجه، استفاده تسلیحاتی از تجاوز به عنف توسط روس‌ها، و هزاران‌هزار کودک اوکراینی که از والدینشان ربوده شده و به زور به روسیه برده شده‌اند را فراموش نکرده‌ایم. این دیوانه‌کننده است.
حماس و پوتین نمایان‌گر تهدیدهای متفاوتی هستند. اما آنها در این مورد اشتراک دارند که هر دو می‌خواهند یک دموکراسی را که در همسایگی آنها است به طور کامل نابود کنند و آن را کاملاً از بین ببرند.
هدف وجودی اعلام‌شده حماس نابودی کشور اسرائیل و کشتار یهودیان است.
حماس نماینده مردم فلسطینی نیست. حماس از غیرنظامیان فلسطینی به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند و به خاطر آنها خانواده‌های بی‌گناه فلسطینی به شدت در رنج هستند.
در همین حال، پوتین این موضوع را که اوکراین کشوری واقعی است یا هرگز کشوری واقعی بوده است، تکذیب می‌کند. او مدعی است که اتحاد جماهیر شوروی اوکراین را ایجاد کرده است. او همین دو هفته قبل به جهان گفت که اگر ایالات متحده و هم‌پیمانان ما از حمایت نظامی خود از اوکراین دست بکشند – و اگر ایالات متحده پا پس بکشد، هم‌پیمانان ما نیز چنین خواهند کرد – این کشور “فقط یک هفته زنده خواهد ماند.” اما ما پا پس نمی‌کشیم.
من می‌دانم ممکن است چنین به نظر برسد که این درگیری‌ها در مکانی بسیار دور جریان دارند. و این طبیعی است که بپرسیم: این موضوع چرا برای آمریکا اهیمت دارد؟
پس بگذارید به شما بگویم که چرا اطمینان یافتن از کامیابی اسرائیل و اوکراین برای امنیت ملی آمریکا حیاتی است. تاریخ به ما آموخته است که وقتی تروریست‌ها هزینه تروریسم‌شان را نمی‌پردازند، وقتی دیکتاتورها هزینه‌ای برای تجاوزگری‌های‌شان نمی‌پردازند، هرج و مرج و مرگ و ویرانی بیشتری را رقم خواهند زد. آنها به کارشان ادامه می‌دهند و هزینه‌ها و تهدیدها برای آمریکا و جهان مدام افزایش می‌یابد.
بنابراین، اگر ما اشتهای پوتین برای کسب قدرت و به دست گرفتن کنترل اوکراین را متوقف نکنیم، او انگیزه اش را فقط به اوکراین محدود نخواهد کرد. او – پوتین پیشتر تهدید کرده است که – از او نقل قول می‌کنم – به لهستان “یادآوری” می‌کند، “یادآوری” می‌کند که سرزمین های غربی آنها هدیه ای از جانب روسیه بوده است.
یکی از مشاوران ارشد او، که از رؤسای جمهوری پیشین روسیه است، از استونی، لتونی، و لیتوانی به عنوان “استان‌های بالتیک” روسیه نام برده است. همه این کشورها از هم‌پیمانان ما در ناتو هستند.
ناتو برای مدت ۷۵ سال صلح را در اروپا حفظ کرده و سنگ بنای امنیت آمریکا بوده است. و اگر پوتین به یکی از هم‌پیمانان ناتو یورش ببرد، ما، مطابق آن چه که این پیمان ملزم کرده و خواستار آن است، از هر وجب از خاک ناتو دفاع خواهیم کرد.
در آن صورت ما با وضعیتی روبهرو خواهیم شد که در پی آن نیستیم – می‌خواهم این را روشن کنم: ما به دنبال چنین وضعیتی نیستیم. ما به دنبال این نیستیم که نیروهای آمریکایی در روسیه یا علیه روسیه بجنگند.
فراتر از اروپا، ما می‌دانیم که هم‌پیمانان ما و شاید از همه مهمتر، دشمنان و رقیبان ما نظاره‌گر هستند. آنها همچنین نظاره‌گر واکنش ما در اوکراین هستند.
اگر ما کنار برویم و به پوتین اجازه دهیم استقلال اوکراین را از بین ببرد، تجاوزگران احتمالی در سراسر جهان جسارت خواهند یافت که همین کار را انجام دهند. خطر درگیری و هرج و مرج می‌تواند به سایر نقاط جهان – در منطقه هند- آرام و در خاورمیانه – به ویژه در خاورمیانه گسترش پیدا کند.
ایران در اوکراین از روسیه پشتیبانی می‌کند و در منطقه نیز از حماس و دیگر گروه‌های تروریستی حمایت می‌کند. و باید این را نیز اضافه کنم که ما همچنان به پاسخگو کردن آنها ادامه خواهیم داد.
ایالات متحده و شرکای ما در سراسر منطقه برای ساختن آینده‌ای بهتر برای خاورمیانه تلاش می کنند؛ آینده‌ای با ثبات تر و از طریق پروژه‌های نوآورانه‌ای مانند کریدور راه آهن هند-خاورمیانه-اروپا که امسال در اجلاس بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان اعلام کردم، به همسایگانش بیشتر متصل باشد. وقتی اتصال باشد بازارها قابل پیش‌بینی‌تر، فرصت‌های اشتغال بیشتر، خشم کمتر، نارضایتی کمتر، و جنگ کمتر است. این به نفع مردم خاورمیانه و به نفع ما خواهد بود.
نقش رهبری آمریکا است که جهان را کنار هم نگه می‌دارد. ائتلاف‌های آمریکا است که ما، آمریکا، را ایمن نگه می‌دارد. ارزش‌های آمریکایی است که ما را به شریکی تبدیل می‌کند که دیگر کشورها خواهان همکاری با ما هستند. این ارزشش را ندارد که ما بخواهیم با دست شستن از اوکراین و پشت کردن به اسرائیل همه این‌ها را به خطر بیاندازیم.
به همین دلیل است که من قصد دارم فردا به منظور تأمین مالی نیازهای امنیت ملی آمریکا، برای پشتیبانی از شرکای مهم‌مان، از جمله اسرائیل و اوکراین، یک درخواست فوری بودجه را به کنگره بفرستم.
این سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ای است که برای چندین نسل امنیت را برای آمریکا به ارمغان می‌آورد، به ما کمک می‌کند که نیروهای آمریکایی را از خطر دور نگه داریم، به ما کمک می‌کند که جهانی ایمن‌تر، صلح‌آمیزتر، و مرفه‌تر را برای فرزندان و نوادگان‌مان بسازیم.
ما باید اطمینان یابیم که اسرائیل از هر آن چه که امروز و همیشه برای محافظت از مردم خود نیاز دارد، برخوردار باشد.
این بسته امنیتی که من به کنگره می‌فرستم و از کنگره می‌خواهم که آن را تأیید کند، تعهدی بی‌سابقه به امنیت اسرائیل است که باعث می‌شود برتری کِیفی نظامی که ما به آن متعهد شده‌ایم، افزایش یابد.
ما اطمینان خواهیم یافت که گنبد آهنین همچنان از آسمان اسرائیل محافظت خواهد کرد. ما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که دیگر عوامل متخاصم در منطقه می‌دانند که اسرائیل از همیشه نیرومندتر است، و از گسترش این درگیری جلوگیری کنیم.
هم‌زمان، من و نخست وزیر نتانیاهو دیروز بار دیگر درباره نیاز حیاتی اسرائیل برای عملکرد مطابق قوانین جنگ گفتگو کردیم. این به معنای آن است که در جریان نبرد به بهترین شکل ممکن از غیرنظامیان محافظت شود. مردم غزه به خوراک، آب، و دارو نیاز فوری دارند.
من دیروز، در گفتگو با رهبران اسرائیل و مصر، توافقی را برای انتقال نخستین محموله کمک‌های بشردوستانه از سوی سازمان ملل به غیرنظامیان فلسطینی در غزه به دست آوردم.
اگر حماس این محموله را منحرف نکند یا به سرقت نبرد، ما فرصتی را برای تحویل مستمر کمک‌های بشردوستانه نجات‌بخش برای فلسطینی‌ها فراهم می‌آوریم.
همانطور که در اسرائیل گفتم: ما نمی‌توانیم از صلح، هر قدر هم دشوار باشد، دست بکشیم. ما نمی‌توانیم از راه حل دوکشوری چشم‌پوشی کنیم.
اسرائیل و فلسطینی‌ها به یک اندازه شایسته برخورداری از زندگی در امنیت، کرامت، و صلح هستند.
ما باید با خودمان روراست باشیم. این جا در داخل کشور خودمان در سال‌های اخیر به تنفر بیش از حد مجال داده شده است و این امر به نژادپرستی، افزایش یهودی‌ستیزی، و اسلام‌هراسی در آمریکا دامن زده است.
این امر همچنین در پی رویدادهای اخیر تشدید شده است. این رویدادها به تهدیدها و حملات وحشتناکی انجامید که تکان دهنده بوده و هم قلب ما را جریحه‌دار کرده است.
حملات تروریستی ۷ اکتبر زخم‌های عمیق و خاطرات وحشتناکی را در جامعه یهودی زنده کرد.
خانواده‌های یهودی امروز نگران هستند که مبادا در مدرسه، یا در خیابان وقتی با به همراه داشتن نمادهای دینی خود راه می‌روند، یا هنگام زندگی روزمره هدف قرار بگیرند.
من می‌دانم که بسیاری از شما اعضای جامعه مسلمانان آمریکایی یا آمریکایی‌های عرب‌تبار، جامعه آمریکایی‌های فلسطینی‌تبار، و بسیاری دیگر که به دلیل آن اسلام‌هراسی و بی‌اعتمادی که ما بعد از یازدهم سپتامبر شاهدش بودیم، خشمگین و ناراحت هستید، و با خود می‌گویید: “باز دوباره شروع شد.”
هفته گذشته، همین جا در ایالات متحده به یک مادر به طرز وحشیانه‌ای با چاقو حمله شد. پسر کوچکش که به تازگی شش ساله شده بود در خانه‌اش در حومه شیکاگو به قتل رسید.
نام او ودیع بود. یک آمریکایی سربلند – یک خانواده فلسطینی آمریکایی سربلند.
وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، نمی‌توانیم صرفا نظاره‌گر باشیم و سکوت کنیم. ما باید به صراحت یهودستیزی را محکوم کنیم. ما همچنین باید بدون هیچ‌گونه ابهام، اسلام‌هراسی را محکوم کنیم.
به همه شما که رنج می‌برید، می گویم و می‌خواهم بدانید: من شما را می‌بینم. شما به اینجا تعلق دارید. می‌خواهم این را به شما بگویم: همه شما آمریکا هستید. همه شما آمریکا هستید.
در چنین لحظاتی که ترس، شک، خشم و غضب شدید است، ما باید سخت‌تر از همیشه بکوشیم تا ارزش‌هایمان را حفظ کنیم.
ما ملت آزادی مذهبی، آزادی بیان هستیم. همه ما حق داریم بتوانیم بدون ترس از هدف قرار گرفتن در محل تحصیل، محل کار، یا در جوامع محلی، به گفتمان بپردازیم و مخالفت‌مان را ابراز کنیم.
ما باید خشونت و شرارت را محکوم کنیم و یکدیگر را نه به عنوان دشمن، بلکه به عنوان هم‌میهنان آمریکایی خود ببینیم.
من دیروز در اسرائیل گفتم، وقتی آمریکا دوزخ ۱۱ سپتامبر را تجربه کرد، ما هم احساس خشم کردیم. ما در حالی که به دنبال اجرای عدالت بودیم، و به آن هم رسیدیم، مرتکب اشتباهاتی هم شدیم. بنابراین، من به دولت اسرائیل هشدار دادم که مبادا بر اثر خشم کورکورانه عمل کند.
در آمریکا، ما نباید هویت خود را فراموش نکنیم. ما همه اشکال نفرت را – خواه علیه مسلمانان باشد یا علیه یهودیان یا هر کس دیگر – محکوم می‌کنیم. این کاری است که ملت‌های بزرگ انجام می‌دهند و ما ملتی بزرگ هستیم.
در مورد اوکراین، من از کنگره می‌خواهم اطمینان یابد که ما می‌توانیم به ارسال جنگ‌افزارهای مورد نیاز اوکراین برای دفاع بی‌وقفه از خود و کشورشان ادامه دهیم تا اوکراین بتواند از توحش پوتین در اوکراین جلوگیری کند.
آنها موفق بوده‌اند.
وقتی پوتین به اوکراین یورش برد، گمان می‌کرد که ظرف چند روز کی‌یف و کل اوکراین را تصرف خواهد کرد. پس از سپری شدن بیش از یک سال پوتین شکست خورده است و شکست‌های او ادامه دارد. کی‌یف به دلیل دلاوری مردم اوکراین همچنان پابرجا است.
اوکراین، با پشتیبانی ائتلافی تحت رهبری ایالات متحده و متشکل از بیش از ۵۰ کشور سراسر جهان که همگی نقش خود را برای پشتیبانی از کی‌یف ایفا می‌کنند، بیش از ۵۰ درصد قلمروی را که زمانی نظامیان روسیه اشغال کرده بودند، باز پس گرفته است.
اگر ما خودمان را کنار کشیده بودیم، چه اتفاقی می‌افتاد؟ ما یک کشور بسیار مهم هستیم.
در همین حال، پوتین برای خریداری پهپادهای تهاجمی و مهمات به ایران و کره شمالی روی آورده تا علیه شهرها و مردم اوکراین هراس‌افکنی کند.
من از همان آغاز گفته‌ام که نیروهای آمریکایی را برای جنگیدن به اوکراین نخواهم فرستاد.
تنها چیزی که اوکراین درخواست دارد کمک است – کمک‌های جنگ‌افزاری، مهمات، ظرفیت، توانایی بیرون راندن نیروهای متجاوز روسیه از سرزمین خود، و سامانه‌های پدافند هوایی برای سرنگون کردن موشک‌های روسی پیش از آن که شهرهای اوکراین را ویران کنند.
بگذارید این را واضح بگویم: ما تجهیزاتی را که در انبارهای‌مان موجود است به اوکراین می‌فرستیم. و از پول تخصیص یافته توسط کنگره برای پر کردن انبارهای خودمان – انبارهای خودمان با تجهیزات دفاعی -که از آمریکا دفاع می‌کنند و ساخت آمریکا هستند، استفاده می‌کنیم. موشک‌های پاتریوت ساخت آریزونا برای سامانه‌های پدافند هوایی. گلوله‌های توپخانه تولید شده در ۱۲ ایالت در سراسر کشور، از جمله در پنسیلوانیا، اوهایو، تگزاس. و بسیاری دیگر.
امروز نیز، درست مانند جنگ جهانی دوم، کارگران میهن‌پرست آمریکایی در حال ساختن زرادخانه دموکراسی و خدمت کردن به آرمان آزادی هستند.
اجازه دهید سخنانم را با این بخش به پایان برسانم. من اوایل سال جاری برای انجام یک پرواز محرمانه به لهستان، سوار هواپیمای ایر فورس وان شدم. در آن جا سوار قطاری شدم که پنجره‌های آن سیاه شده بود و به مدت ۱۰ ساعت به سوی کی‌یف رفتم تا در آستانه نخستین سالگرد نبرد دلاورانه مردم اوکراین علیه پوتین، در کنار آنها بایستم.
به من گفته شده که من نخستین [رئیس جمهوری] آمریکا بودم که از زمان پرزیدنت لینکلن به یک منطقه جنگی که تحت کنترل ارتش ایالات متحده نبود، وارد شدم.
تنها گروهی کوچک از پرسنل امنیتی و چند مشاور همراه من بودند.
اما زمانی که از آن قطار خارج شدم و با پرزیدنت زلنسکی ملاقات کردم، احساس تنهایی نکردم. من برای این مردم – مردمی که امروز برای همان چیزهایی می‌جنگند که ما ۲۵۰ سال پیش برای‌شان جنگیدیم، یعنی آزادی، استقلال، و حق تصمیم‌گیری برای خود – ایده آمریکا و وعده آمریکا را به همراه آورده بودم.
وقتی با پرزیدنت زلنسکی در کی‌یف قدم می‌زدم و صدای آژیر حمله هوایی در دوردست به گوش می‌رسید، چیزی را احساس کردم که همیشه، اما نیرومندتر از هر زمان دیگری، به آن باور داشتم: آمریکا همچنان فانوس روشنگر راه جهان است. همچنان.
همانطور که دوستم مادلین آلبرایت گفت: “ما ملتی بسیار مهم هستیم.”
امشب، مردم بی‌گناهی در سرتاسر جهان هستند که به خاطر ما امیدوارند، به خاطر ما به زندگی بهتر باور دارند، مستأصلانه می‌خواهند که فراموش‌شان نکنیم، و در انتظار ما هستند.
اما زمان فاکتور بسیار مهمی است.
من می دانم که ما در کشور اختلاف نظرهای خودمان را داریم. ما باید آنها را پشت سر بگذاریم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم اختلافات جزئی سیاسی، حزبی، و خشمگینانه از انجام مسئولیت‌های ما به عنوان یک ملت بزرگ ممانعت کند.
ما نمی‌توانیم بگذاریم، و نخواهیم گذاشت، تروریست‌هایی مانند حماس و دیکتاتورهایی مانند پوتین پیروز شوند. من اجازه نمی‌دهم چنین اتفاقی روی دهد.
ما باید در چنین لحظاتی یادآوری کنیم – باید به یاد بیاوریم که ما که هستیم. ما ایالات متحده آمریکا هستیم – ایالات متحده آمریکا. و اگر کاری را همراه با هم انجام دهیم، هیچ چیزی فراتر از ظرفیت ما نیست.
هم‌میهنان آمریکایی من، از وقتی که در اختیارم گذاشتید سپاسگزارم.
خداوند همه شما را مشمول برکاتش قرار دهد. و خداوند از نیروهای ما محافظت کند.
ساعت ۸:۱۷ دقیقه شب به وقت شرق آمریکا
این ترجمه جهت رفاه خواننده ارائه شده است و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.