کاخ سفید
واشنگتن دی سی
۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱
سازمان ملل متحد، نیویورک، نیویورک
۱۰:۰۱ صبح به وقت شرق آمریکا
پرزیدنت بایدن: آقای رئیس جمهور؛ آقای دبیرکل؛ نمایندگان محترم؛ و همه آنهایی که خود را وقف انجام مأموریت شرافتمندانه این نهاد کرده اند: این افتخار من است که برای نخستین بار به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده خطاب به شما صحبت کنم.
ما امسال در شرایطی آمیخته از محنت بسیار و فرصت های فوق العاده گردهم جمع می شویم.
ما خیلی چیزها را در اثر این همه گیری ویرانگر که همچنان در سراسر جهان قربانی می گیرد و زندگی ما را از بسیاری لحاظ تحت تأثیر قرار می دهد، از دست داده ایم.
ما جان باختن بیش از ۴٬۵ میلیون نفر از همه کشورها و پیشینه ها را سوگواری می کنیم. مرگ تک تک افراد باعث دل شکستگی می شود. اما اندوه مشترک ما یادآوری تکان دهنده از این است که آینده جمعی ما به توانایی ما در تصدیق انسانیت مشترک مان و اقدام دست به دست همه ما بستگی دارد.
خانم ها و آقایان، این گزینه ای روشن و ضروری است که ما در آستانه دهه ای تعیین کننده برای جهان باید پیش گیریم. دهه ای که به معنای واقعی کلمه، آینده ما را ترسیم خواهد کرد.
ما به عنوان جامعه جهانی با چالش های ضروری و بحران های قریب الوقوع مواجه هستیم که فرصت های بزرگی را نیز به همراه دارند، و اگر- اگر با اراده و عزم راسخ عمل کنیم خواهیم توانست از این فرصت ها به خوبی استفاده کنیم.
آیا ما برای نجات جان مردم، شکست کووید-۱۹ در همه جا، و برداشتن گام های لازم برای آمادگی یافتن علیه همه گیری بعدی با یکدیگر همکاری خواهیم کرد؟ چرا که همه گیری بعدی در راه است. یا در استفاده از ابزارهایی که در اختیار داریم برای مقابله با سویه های بدخیم تر و خطرناک تر ناکام خواهیم ماند؟
آیا خواهیم توانست با تهدید تغییرات اقلیمی که همه نقاط جهان را با حوادث شدید آب و هوایی تحت تأثیر قرار داده است مقابله کنیم؟ یا اینکه از خشکسالی ها و سیل های فزاینده، آتش سوزی ها و طوفان های شدیدتر، موج های گرمای طولانی تر و افزایش سطح دریاها رنج خواهیم برد؟ آیا ما برای دفاع از هدف مشترک مان در حفظ کرامت انسانی و حقوق بشر که بیش از هفت دهه پیش کشورهای ما را متحد کرد، مبارزه خواهیم کرد؟
آیا اصول و مبانی نظام بین المللی، از جمله منشور سازمان ملل متحد و اعلامیه جهانی حقوق بشر را در شکل دادن به چارچوبی برای فناوری های نوین و مقابله با تهدیدهای جدید، تحکیم و به اجرا خواهیم گذاشت؟ یا اجازه خواهیم داد این اصول جهانی در راه تمامیت خواهی قدرت سیاسی، منحرف و زیر پا گذاشته شود؟
به نظر من پاسخ های ما به این پرسش ها در این مقطع – این که آیا ما برای آینده مشترک خود مبارزه خواهیم کرد یا نه – برای نسل های آینده طنین انداز خواهند بود.
به سادگی بگویم: ما در یک نقطه عطف در تاریخ قرار داریم. و من امروز در اینجا حضور یافتم تا با همه شما در میان بگذارم که ایالات متحده چگونه قصد دارد برای پاسخ به این پرسش ها با شرکا و متحدان خود همکاری کند، و بر تعهد دولت جدید من برای کمک به هدایت جهان به سوی آینده ای صلح آمیزتر و مرفه تر برای همه مردم تأکید ورزم.
به جای ادامه جنگ های گذشته، ما چشم هایمان را به چالش هایی که کلید آینده ما هستند دوخته ایم و منابع خود را به آنها اختصاص می دهیم: پایان دادن به همه گیری؛ پرداختن به بحران اقلیمی؛ مدیریت تغییرات در دینامیک قدرت جهان؛ شکل دادن به چارچوب قوانین و مقررات در مسائل حیاتی مانند تجارت، فضای مجازی، و فناوری های نوظهور؛ مواجهه با تهدید تروریسم در وضعیت کنونی.
ما به جنگ بیست ساله در افغانستان پایان داده ایم. و با پشت سر گذشتن این دوره جنگ های بی پایان، در آستانه آغاز عصر جدیدی از دیپلماسی بی پایان؛ به کارگیری قدرت کمک های توسعه ای مان برای سرمایه گذاری در شیوه های جدید برای ارتقاء وضعیت مردم در سراسر جهان؛ باز نو کردن و دفاع از دموکراسی؛ و اثبات این امر که علیرغم پیچیدگی یا چالش برانگیز بودن مشکلات، یک دولت تشکیل داده شده توسط مردم و برای مردم هنوز هم بهترین راه برای رستگار کردن همه مردم ما است.
در حالیکه ایالات متحده بر اولویت های خود و مناطق جهان مانند هند- آرام که برای امروز و فردا پر اهمیت ترین مسائل هستند تمر کز می کند، این کار را با متحدان و شرکای خود و از طریق همکاری در نهادهای چندجانبه مانند سازمان ملل متحد انجام می دهد تا قدرت جمعی مان را تقویت کرده و به پیشرفت مان در رسیدگی به این چالش های جهانی سرعت بخشد.
این واقعیت اساسی در قرن بیست و یکم برای همه کشورها و به عنوان یک جامعه جهانی برای همه ما صدق می کند که موفقیت ما به موفقیت دیگران نیز بستگی دارد.
برای رستگار کردن مردم خود باید همچنین با سایر کشورهای جهان عمیقاً تعامل داشته باشیم.
و برای تضمین آینده خود باید با شرکایمان برای ساختن آینده مشترک همکاری کنیم.
به نظر من امنیت، رفاه، و آزادی های ما بیش از همیشه به هم گره خورده اند. و بنابراین – ما باید بیش از همیشه با هم همکاری کنیم.
طی هشت ماه گذشته، من بازسازی ائتلاف ها و احیای مشارکت هایمان را در اولویت قرار دادم و تأکید کردم که آنها برای امنیت و رفاه پایدار آمریکا ضروری و اساسی هستند.
ما تعهد خود به ماده ۵ پیمان ناتو را تجدید کرده ایم و با متحدان اروپایی خود برای ایجاد یک رویکرد استراتژیک جدید که به اتحاد ما در مقابله بهتر با تهدیدهای در حال تکامل امروز و فردا کمک خواهد کرد، کار می کنیم.
ما مجدداً با اتحادیه اروپا، یک شریک اساسی برای پرداختن به طیف وسیعی از مسائل مهم به تعامل پرداختیم.
ما مشارکت چهارگانه بین استرالیا، هند، ژاپن و ایالات متحده را ارتقاء دادیم تا به چالش ها از امنیت بهداشتی گرفته تا بحران اقلیمی و فناوری های نوظهور رسیدگی کنیم.
ما برای تمرکز بر نیازهای فوری مردم جهت بهبود سلامت و پی آمدهای اقتصادی بهتر در حال همکاری با نهادهای منطقه ای، از آسه آن گرفته تا اتحادیه آفریقا و سازمان کشورهای قاره آمریکا هستیم.
ما در مجامع بین المللی، به ویژه سازمان ملل متحد برای جلب توجه و ترویج اقدامات جهانی در مقابله با چالش های مشترک مجدداً به میز مذاکره بازگشته ایم.
ما مجدداً به سازمان جهانی بهداشت پیوستیم و برای ارائه واکسن های نجات بخش در سراسر جهان از نزدیک با کوواکس همکاری می کنیم.
ما به توافق اقلیمی پاریس بازگشتیم، و در حال تلاش برای تصدی مجدد کرسی در شورای حقوق بشر سازمان ملل در سال آینده هستیم.
و در حالیکه ایالات متحده در پی بسیج کردن جهانیان و ترغیب آنها به عمل است، ما نه تنها با الگوی قدرت خود، بلکه به لطف خدا با قدرت الگوی خود نیز رهبری خواهیم کرد.
اشتباه نکنید: ایالات متحده همچنان به دفاع از خود، متحدان و منافع خود در برابر حملات، از جمله تهدیدهای تروریستی ادامه خواهد داد و در صورت لزوم آماده است برای دفاع از منافع حیاتی امنیت ملی آمریکا، از جمله در برابر تهدیدهای جاری و قریب الوقوع از نیروهای خود استفاده کند.
اما این نوع مأموریت باید واضح و دارای دستاورد باشد، ضمن این که مردم آمریکا از آن مطلع شده و در صورت ممکن با همکاری متحدان مان انجام گیرد.
قدرت نظامی ایالات متحده باید آخرین گزینه ما باشد، نه اولین، و نباید به عنوان پاسخ برای هر مشکلی که در سراسر جهان می بینیم به کار گرفته شود.
در واقع، امروزه بسیاری از بزرگترین نگرانی های ما نمی توانند با اسلحه حل و فصل یا رفع شوند. بمب ها و گلوله ها نمی توانند از ما در مقابل کووید-۱۹یا گونه های دیگر آن دفاع کنند.
برای مبارزه با این همه گیری، ما نیاز به یک اقدام جمعی مبتنی بر علم و اراده سیاسی داریم. ما باید هم اکنون اقدام کنیم و هر چه سریعتر همه را واکسینه کنیم و دسترسی به اکسیژن، کیت های آزمایشی و دارو را برای نجات جان افراد گسترش دهیم.
و برای آینده، ما باید بر مبنای کمک های توسعه ای فعلی، و شورای بهداشت جهانی که مجهز به ابزارهای لازم و مورد نیاز برای شناسایی و نظارت بر همه گیری های نوظهور است، یک مکانیسم جدید برای تأمین مالی امنیت بهداشت جهانی ایجاد کنیم تا بتوانیم فوراً دست به اقدام زنیم.
تا به امروز، ایالات متحده بیش از ۱۵ میلیارد دلار به مبارزه جهانی با کووید اختصاص داده است. ما بیش از ۱۶۰ میلیون دوز واکسن کووید-۱۹ را به کشورهای دیگر ارسال کرده ایم. این شامل ۱۳۰ میلیون دوز از واکسن های خودمان و بخشی از نیم میلیارد دوز واکسن فایزر است که ما برای اهدا از طریق ابتکار کوواکس خریداری کردیم.
هواپیماهای حامل واکسن های اهدایی توسط ایالات متحده در صد کشور فرود آمده اند و برای مردم در سراسر جهان به قول یک پرستار آمریکایی یک “دوز امید” به ارمغان آورده اند. یک “دوز امید” مستقیم از طرف مردم آمریکا و از همه مهمتر، بدون قید و بند.
و فردا، در نشست جهانی کووید-۱۹ به میزبانی ایالات متحده، من تعهدات بیشتری را اعلام خواهم کرد زیرا ما به دنبال پیشبرد مبارزه با کووید-۱۹ هستیم و خود را در مورد اهداف خاص و سه چالش اصلی پاسخگو می دانیم: نجات جان افراد، واکسیناسیون جهانیان، و بازسازی بهتر.
امسال همچنین مرگ و ویرانی گسترده ای ناشی از بحران اقلیمی بدون مرز را همراه داشت. حوادث شدید آب و هوایی که در همه نقاط جهان شاهد بوده ایم، و همه شما از آن مطلع هستید و یا تجربه کرده اید، نشانگر همان چیزی است که آقای دبیرکل به درستی “کد قرمز برای بشریت” نامیده است. دانشمندان و متخصصان به ما می گویند که ما به سرعت به “نقطه برگشت ناپذیر” نزدیک می شویم.
برای دستیابی به هدف حیاتی برای محدود کردن گرمایش زمین به ۱٬۵ درجه سانتیگراد، همه کشورها باید در کنفرانس سی او پی ۲۶ در گلاسکو بلندپروازانه ترین اهداف خود را به میز مذاکره بیاورند. و پس از آن باید انگیزه جمعی خود را مدام افزایش دهیم.
در ماه آوریل، من هدف بلندپروازانه ایالات متحده را تحت توافقنامه پاریس اعلام كردم و طبق آن تا سال ۲۰۳۰ انتشار گازهای گلخانه ای را به میزان ۵۰ تا ۵۲ درصد زیر سطوح ۲۰۰۵ كاهش خواهیم داد، و برای تحقق بخشیدن به اقتصاد مبتنی بر انرژی پاک با انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ تلاش خواهیم کرد.
دولت من برای به تصویب رساندن سرمایه گذاری های مهم در زیرساخت های سبز و وسایل نقلیه برقی که به ما در تحقق بخشیدن به اهداف اقلیمی خود در داخل کشور کمک خواهند کرد، از نزدیک در حال همکاری با کنگره است.
این سرمایه گذاری های بلندپروازانه نه تنها یک سیاست آب و هوایی خوب هستند، بلکه فرصتی برای همه کشورها برای سرمایه گذاری روی خودمان و آینده مان است. این یک فرصت عظیم برای ایجاد مشاغل با حقوق خوب برای کارگران در هر یک از کشورهای مان و تحریک رشد اقتصادی بلندمدت است که کیفیت زندگی را برای همه مردم ما بهبود خواهد بخشید.
ما همچنین باید از کشورها و مردمی که بیشتر آسیب پذیر هستند و منابع کمتری در اختیار دارند حمایت کنیم و به آنها برای سازگاری یاری رسانیم.
در ماه آوریل من اعلام کردم که ایالات متحده منابع مالی بین المللی مان را برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای کاهش اثرات اقلیمی دو برابر خواهد کرد، و امروز با افتخار اعلام می کنم که ما مجدداً برای دو برابر کردن آن مبلغ با کنگره کار خواهیم کرد.
این امر ایالات متحده را در صدر اهداکنندگان کمک مالی در زمینه اقلیم قرار می دهد. و با حمایت بیشتر همه ما و افزایش سرمایه های خصوصی توسط سایر اهداکنندگان خواهیم توانست به هدف خود برای جمع آوری ۱۰۰ میلیارد دلار برای حمایت از کشورهای در حال توسعه دست یابیم.
در حین اینکه با این بحران ها دست و پنجه نرم می کنیم، ما همچنین در آستانه عصر جدیدی قرار داریم، عصر فناوری های نوین و امکانات جدید که احتمالاً می توانند همه جنبه های وجودی انسان را تغییر دهند – و این مسئولیت بر عهده همه ماست که تعیین کنیم آیا این فناوری ها برای توانمندسازی افراد به کار گرفته خواهند شد یا سرکوب بیشتر.
با پیشرفت فناوری های نوین، ما با شرکای دموکراتیک خود همکاری خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که این پیشرفت های جدید در زمینه هایی مانند بیوتکنولوژی، محاسبات کوانتومی، نسل پنجم ارتباطات سیار سلولی، هوش مصنوعی و غیره برای ارتقاء مردم، حل مشکلات، و پیشبرد آزادی بشر استفاده خواهند شد، نه سرکوب مخالفان یا هدف قرار دادن گروه های اقلیت.
ایالات متحده قصد دارد سرمایه گذاری قابل توجهی در تحقیق و توسعه انجام دهد و با کشورها در تمام مراحل توسعه اقتصادی برای توسعه ابزارها و فناوری های نوین برای کمک به ما در پرداختن به چالش های چند دهه آتی قرن بیست و یکم و فراتر از آن همکاری کند.
ما زیرساخت های حیاتی خود را در مقابل حملات سایبری تحکیم می کنیم، شبکه های باج افزار را مختل می سازیم و برای ایجاد قوانین روشن برای همه کشورها در ارتباط با فضای مجازی تلاش می کنیم.
ما این حق را برای خود محفوظ می داریم که به حملات سایبری که مردم، متحدان یا منافع ما را به خطر می اندازند، قاطعانه پاسخ دهیم.
ما قوانین جدیدی را برای تجارت جهانی و رشد اقتصادی که شرایط رقابتی برابر ایجاد می کنند تا هیچ کشوری محروم نماند و این فرصت را داشته باشد که منصفانه رقابت کند، دنبال خواهیم کرد.
ما تلاش خواهیم کرد از حقوق بنیادین کارگران، اتخاذ تدابیر لازم برای محافظت از محیط زیست و مالکیت فکری، و برخورداری همه جوامع از مزایای جهانی شدن به طور گسترده اطمینان حاصل کنیم.
ما همچنان به دفاع از قواعد و هنجارهای دیرینه ای که از چندین دهه پیش چارچوب مشارکت های بین المللی را تشکیل داده اند و برای توسعه کشورهای سرتاسر جهان اساسی بوده اند، ازجمله آزادی دریانوردی، پایبندی به قوانین و معاهدات بین المللی، و حمایت از کنترل تسلیحاتی که خطر گسترش را کاهش و شفافیت را افزایش می دهد، ادامه خواهیم داد.
رویکرد ما کاملاً با مأموریت سازمان ملل متحد و ارزش هایی که همه ما هنگام تدوین این منشور بر آن توافق کردیم مطابقت دارد. اینها تعهداتی است که همه ما به آن پایبند گشته ایم و همه ما ملزم به ایفای آن هستیم.
در حالیکه ما به این چالش های مبرم، چه دیرین و چه نوظهور می پردازیم، باید با یکدیگر نیز تعامل کنیم.
به نظر من، همه قدرت های بزرگ جهان موظفند روابط خود را با سایر کشورها با دقت مدیریت کنند تا رقابت مسئولانه به درگیری تبدیل نشود.
ایالات متحده رقابت خواهد کرد، و با نهایت توان رقابت خواهد کرد، و بر اساس ارزش ها و قدرت مان رهبری خواهد کرد.
ما از متحدان و دوستان خود دفاع خواهیم کرد و با کوشش کشورهای قوی تر برای تسلط پیدا کردن بر کشورهای ضعیف تر – چه از طریق تغییر قلمرو با استفاده از زور، زورگویی اقتصادی، بهره برداری تکنولوژیکی، یا دروغ پراکنی مخالفت خواهیم کرد.
اما باز هم تأکید می کنم که ما به دنبال یک جنگ سرد جدید یا جهانی تقسیم شده به بلوک های مختلف نیستیم.
ایالات متحده آماده همکاری با هر کشوری است که گام پیش می گذارد و راه حل های مسالمت آمیز را برای رفع چالش های مشترک دنبال می کند – حتی اگر در زمینه های دیگر اختلاف نظرهای عمیق داشته باشیم- زیرا اگر همه ما برای مقابله با تهدیدهای مبرم مانند کووید-۱۹ و تغییرات اقلیمی، یا تهدیدهای مستمر مانند گسترش سلاح های هسته ای دست به دست هم کار نکنیم، از عواقب ناکامی خود رنج خواهیم برد.
ایالات متحده همچنان به جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای پایبند است. ما در حال همکاری با گروه ۱+۵ برای تعامل دیپلماتیک با ایران و بازگشت به برنامه جامع اقدام مشترک هستیم. ما آماده بازگشت به اجرای کامل برجام هستیم منوط به این که ایران نیز همین کار را بکند.
به همین ترتیب، ما دیپلماسی جدی و پایدار را برای حذف کامل سلاح های هسته ای در شبه جزیره کره دنبال می کنیم.
ما به دنبال پیشرفت واقعی برای رسیدن به یک راه حل دست یافتنی با تعهدات ملموس هستیم که ثبات در شبه جزیره و منطقه را افزایش خواهد داد، و کیفیت زندگی مردم جمهوری دموکراتیک خلق کره را نیز بهبود خواهد بخشید.
ما همچنین باید در مورد خطر تروریسم که متوجه همه کشورهاست هشیار بمانیم – چه این خطر از مناطق دوردست دنیا بیاید و چه از داخل کشور.
ما زهر تلخ تروریسم را چشیده ایم. تقریباً همه ما آن را تجربه کرده ایم و می دانیم که واقعی است.
ماه گذشته ما ۱۳ قهرمان آمریکایی و تقریباً ۲۰۰ غیرنظامی بی گناه افغان را در یک حمله تروریستی فجیع در فرودگاه کابل از دست دادیم.
ایالات متحده برای آنهایی که مرتکب اقدامات تروریستی علیه ما می شوند، همچنان یک دشمن مصمم باقی خواهد ماند.
اما جهان امروزی، جهان بیست سال پیش نیست، و ایالات متحده دیگر کشوری که در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ مورد حمله قرار گرفت، نیست.
امروز ما برای شناسایی و جلوگیری از تهدیدهای تروریستی مجهزتر هستیم و برای دفع و واکنش به آنها مقاوم تر هستیم.
ما می دانیم چگونه برای از هم پاشیدن شبکه های تروریستی با هدف قرار دادن حامیان و سیستم های تأمین مالی آنها، مقابله با تبلیغات آنها، جلوگیری از سفر آنها، و همچنین مختل ساختن حملات قریب الوقوع، مشارکت های مؤثر ایجاد کنیم.
ما با تهدیدهای تروریستی امروز و آینده با طیف وسیعی از ابزارهایی که در اختیار داریم، از جمله همکاری با شرکای محلی مبارزه خواهیم کرد، تا به اعزام نیروهای نظامی در مقیاس بزرگ نیازی نباشد.
یکی از مهمترین راه هایی که می توانیم به طور مؤثر امنیت را افزایش و خشونت را کاهش دهیم، بهبود کیفیت زندگی افرادی در سراسر جهان است که دولت هایشان نیازهای آنها را برآورده نمی کنند.
فسادی به نابرابری دامن می زند، منابع کشورها را از بین می برد، در سراسر مرزها گسترش می یابد و باعث رنج و محنت انسان ها می شود. فساد در قرن بیست و یکم واقعاً یک تهدید امنیت ملی است.
در سراسر جهان، ما به طور فزاینده نارضایتی و اعتراض شهروندانی را می بینیم که شاهد ثروتمندتر شدن ثروتمندان و نزدیکان حکومتداران هستند، آنهایی که باج خواهی و رشوه خواری می کنند و قانون را نادیده می گیرند، در حالیکه اکثریت قریب به اتفاق مردم به سختی می توانند کار پیدا کنند و یا غذا تهیه کنند، و برای چرخاندن کسب و کار خود یا حتی فرستادن فرزندانشان به مدرسه با مشکل مواجه هستند.
مردم در همه نقاط جهان به خیابان ها ریخته اند تا از دولت هایشان بخواهند نیازهای اساسی مردم را برآورده کنند، به همه یک فرصت عادلانه برای موفقیت بدهند و از حقوق خدادادی شان محافظت کنند.
و در این هم سرایی به زبان های مختلف در قاره های مختلف، یک خواسته به گوش می رسد: کرامت انسانی. فقط کرامت انسانی. وظیفه ما رهبران است که به این فراخوان پاسخ دهیم، نه اینکه آن را سرکوب کنیم.
ایالات متحده متعهد است از منابع و بستر بین المللی خود برای حمایت از این صداها، گوش فرادادن به آنها، و مشارکت برای پیدا کردن راه هایی برای حفظ و ارتقاء کرامت انسانی در سراسر جهان استفاده کند.
به عنوان مثال، در کشورهای در حال توسعه نیاز مبرمی به زیرساخت وجود دارد، اما زیرساخت هایی كه كیفیت پایینی دارند یا فساد را افزایش می دهند و یا تخریب محیط زیست را تشدید می كنند، ممكن است به مرور زمان به چالش های بزرگتری برای كشورها تبدیل شوند.
اما اگر این کار درست انجام گیرد، یعنی با سرمایه گذاری شفاف و پایدار در پروژه هایی که نیازهای جامعه را رفع می کنند، و با استخدام کارگران محلی و رعایت استانداردهای بالای کار و محیط زیست به انجام برسد، زیرساخت می تواند پایه محکمی برای رشد و رفاه جوامع در کشورها با درآمد کم و متوسط باشد.
منظور ما از بازسازی بهتر جهان همین است.
و ما با همکاری بخش خصوصی و شرکایمان در گروه هفت قصد داریم صدها میلیارد دلار برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها جمع آوری کنیم.
ما همچنان بزرگترین اهداکننده کمک های بشردوستانه در جهان خواهیم بود و به میلیون ها نفر نیازمند غذا، آب، سرپناه، خدمات درمانی و بهداشتی اضطراری، و دیگر کمک های حیاتی و نجات بخش خواهیم رساند.
هنگام وقوع زلزله، طوفان یا فاجعه ای در هر نقطه جهان، ایالات متحده گام پیش می گذارد. ما آماده کمک رسانی خواهیم بود.
همین سال گذشته، تقریباً یک سوم مردم جهان به غذای کافی دسترسی نداشتند. ایالات متحده متعهد است شرکای خود را برای رفع فوری سوء تغذیه و حصول اطمینان از تأمین پایدار تغذیه جهانیان در دهه های آینده به همکاری ترغیب کند.
در همین راستا، ما به تأمین ۱۰ میلیارد دلار برای پایان دادن به گرسنگی و سرمایه گذاری در سیستم های غذایی در داخل و خارج از کشور متعهد می شویم.
از سال ۲۰۰۰ تاکنون، دولت ایالات متحده بیش از ۱۴۰ میلیارد دلار به بهبود سلامتی و تقویت سیستم های بهداشتی اختصاص داده است، و ما به این سرمایه گذاری های حیاتی که هر روز زندگی مردم را بهبود می بخشند ادامه خواهیم داد. فقط به آنها کمی فرصت نفس کشیدن دهید.
و در حالیکه که برای بهبود زندگی مردم تلاش می کنیم، باید با هدف و نگاهی تازه به درگیری هایی که در سراسر جهان درد و رنج زیادی برانگیخته اند، پایان دهیم.
ما باید تلاش های دیپلماتیک خود را دوچندان کرده و به مذاکرات سیاسی – نه خشونت – به عنوان گزینه اول برای مدیریت تنش ها در سراسر جهان پایبند شویم.
ما باید آینده ای را با صلح و امنیت بیشتر برای همه مردم خاورمیانه دنبال کنیم.
تردیدی در تعهد ایالات متحده به امنیت اسرائیل وجود ندارد. و حمایت ما از یک کشور مستقل و یهودی روشن و بدون ابهام است.
اما من همچنان بر این باورم که راه حل دو کشور در کنار یکدیگر، بهترین راه برای تضمین آینده اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی و دموکراتیک است که در صلح در همسایگی یک دولت فلسطینی پویا، مستقل و دموکراتیک زندگی می کند.
ما در حال حاضر از این هدف بسیار دور هستیم، اما هرگز نباید به خود اجازه دهیم از امکان پیشرفت چشم پوشی کنیم.
ما نمی توانیم از حل و فصل درگیری های سهمگین داخلی، از جمله در اتیوپی و یمن که در آن جنگ بین طرف های درگیر باعث قحطی، خشونت های وحشتناک، نقض حقوق بشر غیرنظامیان، از جمله استفاده بی رحمانه از تجاوز جنسی به عنوان سلاح جنگی بگذریم.
ما با جامعه بین المللی برای برقراری صلح و پایان دادن به این وضعیت همکاری خواهیم کرد.
همانطور که ما دیپلماسی را به صورت همه جانبه دنبال می کنیم، ایالات متحده از ارزش های دموکراتیک که در قلب کشور و مردم ما قرار دارند دفاع خواهد کرد: آزادی، برابری، برخورداری از فرصت، و اعتقاد به حقوق جهانی همه مردم.
این ارزش ها در تار و پود هویت ما بافته و تافته شده اند. و در تار و پود سازمان ملل نیز بافته و تافته شده اند. ما گاهی اوقات این را فراموش می کنیم.
اعلامیه جهانی حقوق بشر چنین آغاز می شود: “از آنجا که بازشناسی حرمت ذاتی آدمی و حقوق برابر و سلب‌ناپذیر تمامی اعضای خانوادهٔ بشری بنیان آزادی، عدالت و صلح در جهان است.”
اصول اخلاقی سازمان ملل حقوق افراد را در کانون نظام ما قرار می دهد – و این دیدگاه روشن را نباید نادیده گرفت یا به اشتباه تعبیر کرد. ایالات متحده وظیفه خود را انجام خواهد داد، اما اگر همه ما با هم برای انجام این مأموریت کار کنیم، بسیار موفق تر و بسیار تأثیرگذارتر خواهیم بود.
به همین دلیل است که بیش از صد کشور با صدور یک بیانیه مشترک و شورای امنیت با تصویب یک قطعنامه، نحوه حمایت ما از مردم افغانستان را در آینده توضیح می دهند و آنچه که از طالبان در مورد احترام به حقوق جهانی بشر انتظار می رود، شرح می دهند.
همه ما باید از حقوق زنان و دختران در همه جا- از آمریکای مرکزی گرفته تا خاور میانه، آفریقا و افغانستان- حمایت کنیم تا از استعدادهای کامل خود برای مشارکت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی استفاده کنند و رویاهای خود را بدون ترس از خشونت و ارعاب دنبال کنند.
همه ما باید هدف قرار دادن و سرکوب اقلیت های نژادی، قومی یا مذهبی را چه در سین کیانگ، چه در شمال اتیوپی و یا هر جای دیگر جهان به شدت محکوم کنیم.
همه ما باید از حقوق افراد LGBTQI در چچن یا کامرون و هر جای دیگر دفاع کنیم تا بتوانند بدون ترس زندگی کنند و عشق بورزند.
در حالیکه ما کشورهای خود را به سوی این نقطه عطف هدایت می کنیم و برای مقابله با چالش های همه جانبه امروزی که سریعاً در حال تغییرند تلاش می کنیم، بگذارید به وضوح بگویم: من درباره آینده ای که برای جهان می خواهم هیچ تردیدی ندارم.
آینده متعلق به کسانی است که کرامت انسانی را محترم می شمارند، نه کسانی که آن را زیر پا می گذارند.
آینده متعلق به کسانی است که توان بالقوه مردم خود را تقویت می کنند، نه کسانی که آن را سرکوب می کنند.
آینده متعلق به کسانی است که به مردم خود اجازه می دهند آزادانه نفس بکشند، نه کسانی که با دست آهنین خود آنها را خفه می کنند.
ممکن است اقتدارگرایان جهان بگویند که عصر دموکراسی به پایان رسیده است، اما آنها در اشتباه هستند.
حقیقت این است که دموکراسی در همه جا حضور دارد. دموکراسی در فعالان ضد فساد، مدافعان حقوق بشر، روزنامه نگاران، معترضان مسالمت آمیز در خط مقدم مبارزه در بلاروس، برمه، سوریه، کوبا، ونزوئلا و همه نقاط دیگر جهان زنده است.
دموکراسی در زنان شجاع سودان که در برابر خشونت و ظلم و ستم مقاومت کردند و دیکتاتور نسل کش کشورشان را از قدرت کنار راندند، و هر روز برای دفاع از پیشرفت دموکراتیک به مبارزه خود ادامه دادند، زنده است.
دموکراسی در شهروندان سرافراز مولداوی که به پیروزی قاطع نیروهای دموکراتیک، مبارزه با فساد و ایجاد یک اقتصاد فراگیر کمک کردند، زنده است.
دموکراسی در جوانان زامبیا که برای اولین بار از قدرت رأی خود استفاده کردند و با شرکت بی سابقه ای در انتخابات فساد را محکوم و مسیر جدیدی را برای کشور خود ترسیم کردند، زنده است.
هیچ دموکراسی کامل و بی عیب نیست، از جمله ایالات متحده. در حالیکه ما به تلاش هایمان برای تحقق بخشیدن به عالی ترین آرمان های خود ادامه می دهیم، و با خشونت و شورش روبرو شده ایم – دموکراسی بهترین ابزار ما برای آزادسازی توان بالقوه انسانی باقی می ماند.
همکاران من، این لحظه ای است که باید رد پای رهبرانی را که پیش از ما با بینش، ارزش ها، و ایمان قاطعانه خود به آینده جمعی ما سازمان ملل متحد را تأسیس کردند، چرخه جنگ و ویرانی را در هم شکستند، و پایه های بیش از هفت دهه صلح نسبی و رفاه روزافزون جهانی را بنا نهادند، دنبال کنیم.
اکنون، ما باید دوباره گرد هم بیاییم و بر انسانیت ذاتی که ما را متحد می کند و بزرگتر از هرگونه تفرقه و اختلاف نظر است، تأکید ورزیم.
ما باید فراتر از آنچه که می توانیم به تنهایی انجام دهیم رویم، تا بتوانیم کارهایی را که پیش رو داریم با هم به انجام برسانیم: پایان دادن به این همه گیری و اطمینان یافتن از آمادگی بهتر برای مقابله با همه گیری بعدی؛ کاهش تغییرات اقلیمی و افزایش تاب آوری در برابر اثراتی که شاهد آن هستیم؛ تضمین آینده ای که در آن فناوری ها ابزار حیاتی برای حل چالش ها و توانمندسازی انسان ها هستند، نه منبع نزاع و سرکوب بیشتر.
اینها چالش هایی هستند که آینده ای را که فرزندان و نوه های ما به ارث خواهند برد تعیین خواهند کرد. و ما فقط با تمرکز بر آینده می توانیم آنها را حل و فصل کنیم.
امروز که در اینجا ایستاده ام، ایالات متحده برای اولین بار در بیست سال گذشته در جنگ نیست. ما این فصل را پشت سر گذاشتیم.
تمام قدرت، انرژی، تعهد، اراده، و منابع بی بدیل کشور ما اکنون کاملاً بر آنچه که پیش رو داریم متمرکز خواهند بود، نه بر آنچه که پشت سر گذاشتیم.
من این را می دانم: ما نگاه مان به آینده دوخته شده و پیشگام خواهیم بود. ما بزرگترین چالش های زمان خود – از کووید و بحران اقلیم گرفته تا صلح و امنیت، کرامت انسانی و حقوق بشر را رفع خواهیم کرد. اما نه به تنهایی.
ما در کنار متحدان و شرکای خود و با همکاری همه آنهایی که مانند ما معتقدند می توانیم به این چالش ها رسیدگی کنیم و آینده بهتری بسازیم، آینده ای که در آن وضعیت همه مردم ارتقاء می یابد و از سیاره ما محافظت می شود، رهبری خواهیم کرد.
هیچ کدام از اینها اجتناب ناپذیر نیست. این یک گزینه است و من می توانم به شما بگویم که موضع آمریکا چیست: ما انتخاب خواهیم کرد که آینده بهتری بسازیم. ما – شما و من – این اراده و توانایی را داریم که آینده بهتری بسازیم.
خانم ها و آقایان، ما نمی توانیم دیگر وقت تلف کنیم. بیایید دست به کار شویم. بیایید آینده ای بهتری را برای خود بسازیم.
سپاسگزارم. پروردگار نگهدار همه شما باد.
۱۰:۳۴ صبح به وقت شرق آمریکا
برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.whitehouse.gov/briefing-room/speeches-remarks/2021/09/21/remarks-by-president-biden-before-the-76th-session-of-the-united-nations-general-assembly/
این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست