وزارت امور خارجه ایالات متحده
دفتر سخنگو
یادداشت رسانه‌ای
۷ مارس ۲۰۲۳
نمایندگان و فرستادگان ویژه استرالیا، کانادا، اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، نروژ، سوئیس، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا در امور افغانستان، پس از نشست روز ۲۰ فوریه ۲۰۲۳ خود در پاریس بر سر متن بیانیه مشترک زیر به توافق رسیدند.
آغاز متن:
نمایندگان و فرستادگان ویژه استرالیا، کانادا، اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، نروژ، سوئیس، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا در امور افغانستان، روز ۲۰ فوریه ۲۰۲۳ در پاریس برای گفت‌وگو درباره وضعيت افغانستان گردهم آمدند. نماينده ويژه دبيركل سازمان ملل متحد در امور افغانستان و رئيس هيأت کمک‌رسانی سازمان ملل متحد در افغانستان (يوناما)، مدیر افغانستان در دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اُسی‌اچ‌آی)، و گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در افغانستان نیز به عنوان ناظر در این نشست شرکت داشتند.
فرستادگان و نمايندگان ويژه در امور افغانستان:
۱. با نگرانی شدید به افزایش تهدید برای امنیت و ثبات در افغانستان و وخیم‌تر شدن اوضاع انسانی و اقتصادی آن کشور – در شرایطی که بیش از ۲۸ میلیون افغان که بیش از آنها زن و کودک هستند به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و شش میلیون تن در آستانه قحطی هستند – اذعان کردند.
۲. بر نگرانی خود در رابطه با وخامت روزافزون و نقض مکرر حقوق بشر و آزادی‌های اساسی افغان‌ها – به ویژه زنان و دختران و همچنین اعضای اقلیت‌های قومی و مذهبی و دیگر گروه‌های به حاشیه رانده شده – از اوت ۲۰۲۱ تاکنون، تاکید کردند.
۲.۱ تصمیم‌های طالبان در دسامبر ۲۰۲۲ مبنی بر ممنوعیت تحصیل زنان افغانستان در دانشگاه و کار کردن آنها در سازمان‌های غیردولتی را به شدت محکوم کردند؛ تصمیم‌هایی که به دنبال آن بسیاری از موارد نقض حقوق و اعمال محدودیت‌های زیان‌بار دیگر بر زنان و سلب فرصت آنها برای استفاده از حقوقشان در افغانستان از زمان تسلط طالبان در اوت ۲۰۲۱ – از جمله تداوم ممنوعیت تحصیل دختران در دبیرستان‌ها و در نتیجه حذف‌شان از همه عرصه‌های زندگی عمومی – روی داد.
۲.۲ تأکید کردند که این تصمیم‌ها نه تنها حقوق و آزادی‌های زنان افغان، بلکه توسعه کلی اجتماعی و اقتصادی افغانستان را – که در صورت کنار گذاشته شدن نیمی از جمعیت از مشارکت معنادار در امور به شدت متضرر میشود – تهدید می‌کند. آنها همچنین تأکید کردند که کمک‌های بشردوستانه اگر توسط سیاست‌ها یا اقدامات تبعیض‌آمیز محدود شود، نمی‌تواند به طور عادلانه یا مؤثر ارائه شود.
۲.۳. خواستار لغو فوری این ممنوعیت‌های غیرقابل قبول شدند؛ چرا که این ممنوعیت‌ها از رسیدن کمک‌های بشردوستانه به نیازمندترین افغان‌ها جلوگیری می‌کنند.
۳. مسئولیت طالبان در قبال وخامت اوضاع اقتصادی و انسانی و نیز مسئولیت آنها در قبال بهبودی کشور و وضعیت اقتصادی آن را یادآور شدند و تأکید کردند که پاسخگویی به نیازهای مردم افغانستان باید دغدغه اصلی طالبان باشد.
۴. ضمن ابراز نگرانی از تهدید روزافزون گروه‌های تروریستی در افغانستان – از جمله داعش، القاعده، تحریک طالبان پاکستان، و غیره – که بر امنیت و ثبات کشور، منطقه، و فراتر از آن عمیقاً تحت تأثیر می‌گذارد، پایبندی طالبان به تعهدات افغانستان مبنی بر جلوگیری از ارائه پناهگاهی امن به این گروه‌ها را خواستار شدند.
۵. تأکید کردند که دستیابی به صلح و ثبات در افغانستان نیازمند یک گفتمان ملی معتبر و فراگیر است؛ گفتمانی که به یک نظم مبتنی بر قانون اساسی همراه با یک نظام سیاسی منتخب و فراگیر منجر شود.
۶. تأکید کرد که شورای امنیت سازمان ملل متحد انتظارات واضح جامعه بین‌المللی از طالبان را در قطعنامه ۲۵۹۳ (۲۰۲۱) و قطعنامه‌های بعدی این شورا که برای صلح و ثبات در کشور و عادی شدن روابط آن با جامعه بین‌المللی حیاتی است، بیان کرده است: (۱) تلاش‌های کامل برای اطمینان یافتن از این که خاک افغانستان به منظور تهدید یا حمله به هیچ کشوری یا پناه دادن یا آموزش دادن تروریست‌ها یا طراحی یا تأمین مالی اقدامات تروریستی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. (۲) دسترسی بلامانع و ایمن برای عوامل سازمان ملل متحد و سازمان‌های بشردوستانه در ارائه خدمات و کمک‌رسانی وحود دارد. (۳) به حقوق انسانی همه افغان‌ها از جمله زنان و اعضای گروه‌های اقلیتت احترام گذاشته میشود. (۴) یک توافق سیاسی مذاکره شده فراگیر و حاکمیت قانون همراه با مشارکت کامل، برابر، و معنادار زنان پیگیری میشود. و (۵) کسانی که مایلند به خارج از کشور سفر کنند عبور ایمن و آزادی سفر خواهند داشت.
۷. از کار سازمان ملل متحد و ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، تقدیر کردند؛ به فعالیت مهم و ویژه یوناما، بانک جهانی، بانک توسعه آسیا، و بسیاری از سازمان‌های غیردولتی و دیگر عوامل بشردوستانه‌ای که به پشتیبانی از مردم افغانستان و کمک به آنها در گذار از یک بحران بسیار دشوار اجتماعی و انسانی ادامه می‌دهند، اذعان کردند؛ بار دیگر تأکید کردند که سازمان‌های غیردولتی در بهترین موقعیت قرار دارند تا تصمیم‌های عملیاتی خود را مطابق با اصول کمیته دائمی میان‌سازمانی و اصول اهداکنندگان و بر اساس ارزیابی مربوطه از شرایط ایمنی و امنیتی کشور اتخاد کنند.
۸. بر ضرورت تداوم کمک‌رسانی به افغان‌هایی که در این بحران انسانی رنج می‌برند با توجه مناسب به جمعیت‌های آسیب‌پذیر، از جمله زنان و خانوارهای زن‌سرپرست، کودکان، و اعضای اقلیت‌های قومی و مذهبی تأکید کردند. آنها همچنین تأکید کردند که کمک‌های بین‌المللی به افغانستان فقط مختص منفعت رساندن به مردم افغانستان است، باید بدون مداخله ارائه شود، و نشانه پیشرفت در جهت عادی شدن روابط با طالبان نیست.
۹. بر نیاز به تعامل مستمر با کشورهای همسایه و سایر کشورهای منطقه برای تعمیق بیشتر هماهنگی در زمینه یک واکنش مشترک به وضعیت در حال تحول در افغانستان، از جمله مقابله با تهدیدهای بالقوه ناشی از افغانستان علیه امنیت و ثبات منطقه‌ای تأکید کردند. آنها همچنین ضمن قدردانی از تلاش کشورهای دارای اکثریت مسلمان و سازمان همکاری‌های اسلامی در تعامل با طالبان در مورد حقوق زنان، از رهبری آنها در زمینه موضوعاتی مانند دسترسی به آموزش استقبال کردند.
۱۰. آنها تصریح کردند که شرایط و تحولات افغانستان باید مدام با حداکثر هوشیاری رصد شود و هماهنگی میان اعضای جامعه بین‌المللی باید با توجه به تحولات آینده افغانستان و با در نظر گرفتن منافع مردم آن کشور حفظ و تقویت شود.
۱۱. از فرانسه به دلیل سازماندهی این رایزنی‌ها و میزبانی این جلسه قدردانی کردند. آنها همچنین اعلام کردند که مشتاقانه چشم‌به‌راه دیدار دوباره این گروه متشکل از فرستادگان و نمایندگان ویژه در آینده نزدیک هستند.
پایان متن
برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.state.gov/joint-statement-on-afghanistan-2/
این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.