جلسه مطبوعاتی وزارتخانه – ۶ آوریل ۲۰۲۱

وزارت خارجه ایالات متحده
دفتر ند پرایس،‌ سخنگو
سه‌شنبه، ۶ آوریل ۲۰۲۱
جلسه مطبوعاتی وزارتخانه 

گزیده‌ها

[…]

آقای پرایس: عصر به خیر.

پرسش: عصر به خیر.

آقای پرایس: من در حقیقت مطلبی ندارم که بخواهم صحبتم را با آن شروع کنم. بنا بر این آماده‌ام که بلافاصله وارد [بخش پرسش و پاسخ] شوم.

پرسش: واقعاً؟ عجب! بسیار خوب. بیایید با بدیهی‌ترین موضوع، که فکر می‌کنم ایران است، شروع کنیم. خوب من تصور می‌کنم که شما تازه‌ترین اطلاعات را از وین دریافت کرده‌اید؟

آقای پرایس: خوب –

پرسش: آیا می‌توانید به ما بگویید که چه – خوب اگر شما [تازه‌ترین اطلاعات] را دریافت کرده‌اید، می‌توانید به ما بگویید که آن چیست؟ و اگر هم نکرده‌اید، آیا می‌توانید بگویید که چرا به روزرسانی نشده‌اید؟

آقای پرایس: خوب. مت، همان‌طور که می‌دانید گفت‌وگوها تازه امروز در ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر به وقت محلی در وین آغاز شد. تا آن جا که من می‌دانم مطابق برنامه قرار بود آنها حدوداً تا حالا ادامه دهند. بنا بر این [گفت‌وگوها] همچنان در جریان است. من فکر می‌کنم شما احتمالا آن چه را که یکی از مقامات اروپایی به عنوان جلسه «سازنده» کمیسیون مشترک توصیف کرد، دیدید. البته راب مالی، فرستاده ویژه، نماینده ایالات متحده در این گفت‌وگوها است.

من فکر می‌کنم آن چه دیروز گفتم همچنان صدق می‌‌کند. این‌ها روزهای آغازین هستند؛ ما انتظار نداریم هیچ گونه پیشرفت فوری روی دهد. ما انتظار نداریم در شرایطی باشیم که بتوانیم هرگونه تفسیر زنده‌ای درباره این گفت‌وگوها انجام دهیم. ما می‌دانیم که این‌ها گفت‌وگوهای دشواری خواهند بود. ما می‌دانیم که گفت‌وگوهای دشواری در پیش است. اما تکرار می‌کنیم که این یک گام سالم رو به جلو است. این یک گام سالم رو به جلو است؛ چرا که به ما اجازه می‌دهد بر اساس آن چه که ما آن را به عنوان تنها مسیر برای دستیابی به دستور کار پرزیدنت بایدن – و همچنین در زمان نامزدی او، به عنوان نامزد ریاست جمهوری بایدن – می‌دانیم، به پیش برویم. و آن، بازگشت متقابل به رعایت کردن است: «متقابل» به معنای آن است که ایران به تعهدات خود تحت برجام سال ۲۰۱۵ – تعهداتی که بیانگر پارامترهایی است که تحت آنها ایران برای همیشه و به صورت قابل راستی‌آزمایی از دستیابی به یک جنگ‌افزار هسته‌ای منع می‌شود – بازگردد، و از سوی دیگر ما نیز کارهایی را که ممکن است لازم باشد برای رعایت کردن انجام دهیم، بررسی کنیم.

آنها دو گروه کاری هستند. آنها دو موضوعی هستند که روی میز قرار دارند. مختصر آن «رعایت کردن در برابر رعایت کردن» است. همچنین چیزهای – بدیهی است که بسیاری از موضوعات پیچیده‌تر نیز در این رابطه وجود دارد. اما این وظیفه پیش روی شرکای ما، اروپایی‌ها، و روس‌ها و چینی‌ها، در گفت‌وگوهای آینده‌شان با ایرانی‌ها خواهد بود.

پرسش: بسیار خوب. شما گفتید که هیچ گونه تفسیر زنده‌ای ارائه نخواهید کرد. اما حقیقت این است که شما برخی تفسیرهای زنده را، اگرچه تفسیرهای خودتان نبودند، ارائه کردید. این تفسیر یکی از مقامات اروپایی بود. آیا شما با آن مقام اروپایی موافق هستید؟ من گمان می‌کنم که آن شخص، مورا بود یا –

آقای پرایس: درست است .

پرسش: بله. آیا شما با آن ارزیابی موافق هستید که این چیزی که اتفاق افتاده – حالا هر چه که هست – تاکنون سازنده بوده است؟

آقای پرایس: خوب، ما بخشی از آن جلسه کمیسیون مشترک نبودیم. من فقط آن‌چه را که آقای مورا در بیانیه خود گفت، بازگو می‌کنم. اما این گفت‌وگوها در وین، اگرچه ما در آنها به صورت مستقیم با ایرانی‌ها ملاقات نمی‌کنیم، قطعاً به عنوان گامی رو به جلو، گامی گسترده رو به جلو، مورد استقبال است و گامی سازنده و به طور بالقوه مفید محسوب می‌شود. به ویژه در حالی که ما می‌خواهیم این را تعیین کنیم که ایرانی‌ها برای بازگشت به رعایت کردن محدودیت‌های دقیق تحت توافق ۲۰۱۵ آماده‌اند چه کاری را انجام دهند، و در نتیجه ما ممکن است چه کاری را برای بازگشت به رعایت کردن انجام دهیم.

پرسش: خوب، اگر آنها در این جلسه کمیسیون مشترک نبوده‌اند – و این امری بدیهی است – شما انتظار دارید [راب] مالی، فرستاده ایالات متحده، و بقیه – و سایر مقامات ایالات متحده چه نوع تعاملی داشته باشند؟ شما به نقل از یک مقام اروپایی گفتید که سازنده بود. اما آیا اصلاً نیازی هست که شما حالا آن جا باشید؟ آنها دارند چه کار می‌کنند؟ چه –

آقای پرایس: خوب. ضروری است که آنها آن جا باشند؛ چون همان‌طور که قبلاً هم گفتم –

پرسش: آنها دارند چه کار – آنها چه زمانی در هر گفت‌وگویی که قرار است برگزار شود، شرکت خواهند کرد؟

آقای پرایس: خوب. آنها به صورت روزانه درگیر این موضوع هستند. بنا بر این، همان‌طور که ما گفته‌ایم در این مقطع انتظار نداریم گفت‌وگوهای مستقیم میان ایالات متحده و ایران روی دهد. ما پذیرای آنها هستیم؛ چرا که ما پذیرای دیپلماسی هستیم. ما می‌دانیم که می‌توانیم حتی با کشوری مانند ایران، که البته با آن اختلافات شگرف و عمیقی داریم، وارد یک دیپلماسی آگاهانه و اصولی شویم.

اما ایرانی‌ها می‌خواهند این کار را غیرمستقیم انجام دهند. ما با این موضوع مشکلی نداریم. کاری که ما انجام خواهیم داد این است که با هم‌پیمانان‌مان، و عمدتاً هم‌پیمانان اروپایی‌مان، وارد مذاکره شویم. و آنها نیز به نوبه خود به همراه چینی‌ها و روس‌ها مستقیماً با ایرانی‌ها تعامل خواهند کرد. هم‌پیمانان ما –

پرسش: اما آیا آنها شروع شده‌اند؟ آیا آنها تعامل با – با اروپایی‌ها را آغاز کرده‌اند؟

آقای پرایس: خوب، این در واقع از ۲۰ ژانویه آغاز شده است. آن —

پرسش: خوب، امروز در وین.

آقای پرایس: این چنین بوده است —

پرسش: نه، ببینید، من نمی‌خواهم خودم را به آن راه بزنم.

آقای پرایس: نه، نه، نه. من —

پرسش: منظورم این است که شما خودتان را به آن راه می‌زنید.

آقای پرایس: نه من فقط —

پرسش: صبر کنید، صبر کنید. آیا آنها ملاقات کرده‌اند؟ آیا آنها – آیا چنین چیزی بوده است – آیا مالی و – آیا آنها و اروپایی‌ها بعد از جلسه این کمیسیون مشترک در واقع نشسته‌اند، یا هنوز منتظریم آن اتفاق بیافتد؟ آیا این اتفاق فردا خواهد افتاد؟ آیا امشب خواهد بود؟

آقای پرایس: خوب، اجازه بدهید —

پرسش: آیا قرار است آنها بیرون بروند و وینراشنیتزل بخورند و —

آقای پرایس: خوب، وین نیز مانند اکثر بخش‌های اروپا تحت مقررات سفت و سخت کووید قرار دارد.

پرسش: بله. اما منظور من این است که آیا این اتفاق امروز خواهد افتاد؟ یا چه زمانی؟

آقای پرایس: خوب، من انتظار ندارم که آنها به مکان‌های عمومی بروند و هم‌زمان با صرف نوشیدنی، گفت‌وگو کنند.

اما آن‌چه من خواهم گفت – و من فکر می‌کنم که این زمینه مفیدی است؛ چرا که این فعالیتی بوده است که ما از نخستین روزهای کار این دولت درگیر آن بوده‌ایم – ما رایزنی‌های فشرده و گسترده‌ای را با هم‌پیمانان‌مان، با شرکای‌مان، و با اعضای کنگره انجام داده‌ایم تا به آنها توضیح دهیم که ما ممکن است آماده انجام چه کاری باشیم و دقیق‌تر این که ما می‌خواهیم چه کاری را برای بازگرداندن ایران به رعایت کردن توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ انجام دهیم. در تازه‌ترین مورد – و ما اخیراً، یعنی هفته گذشته به همراه وزیر خارجه بلینکن در بروکسل بودیم و در آنجا با شرکای ای۳ ملاقات کردیم – و همان‌طور که گفته‌ام ایران یکی از موضوعات اصلی گفت‌وگوها بود. این در واقع سومین ملاقات وزیر خارجه با ای۳ بود. البته نه ملاقات، بلکه رایزنی؛ چرا که دو مورد نخست به صورت مجازی بوده‌اند.

اما ایران یک موضوع ثابت گفت‌وگوهای ما با هم‌پیمانان‌مان بوده است. ایران همچنین از موضوعات گفت‌وگوهای ما با شرکای‌مان بوده است. ما درباره تعامل [راب] مالی، فرستاده ویژه، با روس‌ها و چینی‌ها، که دو عضو از اعضای اصلی ۱+۵ بودند و البته بار دیگر در این گفت‌وگوها در وین نیز حضور دارند، صحبت کرده‌ایم.

بنا بر این، همه این‌ها برای این است که بگوییم هم‌پیمانان اروپایی ما قطعاً از بابت آن‌چه که از ما می‌شنوند، شگفتزده نخواهند شد. سودمندی این نشست در وین این است که می‌تواند تعاملی در زمان واقعی، هر چند غیرمستقیم، میان ایالات متحده و به نوبه خود ایرانی‌ها به وجود آید و آن پیام‌ها میان – توسط هم‌پیمانان و شرکای‌مان میان دو طرف انتقال پیدا کند.

پس بله، ما این را به عنوان یک گام سازنده می‌دانیم و از آن استقبال می‌کنیم. و در نهایت امیدواریم که ما – البته باید بگویم که تیم مذاکره کننده ما – بتوانیم با درک بهتری از یک نقشه راه، وین را ترک کنیم و به ایالات متحده بازگردیم؛ نقشه راهی برای درک بهتر این موضوع که ما چگونه می‌توانیم به آن وضعیت نهایی – یعنی رعایت کردن متقابل – برسیم. [منظور وضعیتی است که] ایران توافق را رعایت می‌کند و ایالات متحده چگونگی ازسرگیری رعایت کردن تعهدات خود در قبال این تعهد را بررسی می‌‌‌کند.

آندره‌آ.

پرسش: لغو تحریم‌های ترامپ، به ویژه تعیین‌های تروریستی، با توجه به متعدد بودن لایه‌های آن تا چه حد دشوار است؟

آقای پرایس: خوب، این یکی از موضوعات گفت‌وگوها در وین خواهد بود و در واقع موضوعی است که تمرکز یکی از دو گروه کاری بر آن قرار دارد؛ چرا که تکرار می‌کنم یکی از این گروه‌های کاری دقیقاً بر این متمرکز است که ایرانی‌ها، با توجه به گام‌هایی که از ماه مه ۲۰۱۸ برای دور شدن از توافق ایران برداشته‌اند، باید چه کارهایی را انجام دهند. البته ما حتی دیروز و در هفته‌های اخیر نسبت به آن گام‌ها، به دلیل پیامدهایی که برای برنامه هسته‌ای ایران دارند، ابراز نگرانی کرده‌ایم. دقیقاً به همین خاطر است که ما با فوریت زیاد با این چالش رو‌به‌رو‌می‌شویم.

بنا بر این، همان‌طور که گفتم، موضوعات اصلی که این جا مورد گفت‌وگو قرار خواهد گرفت گام‌های هسته‌ای است که ایران باید برای بازگشت به رعایت کردن برجام بردارد. و از سوی دیگر، گروه کاری دیگر بر گام‌هایی که ایالات متحده باید در ارتباط با رفع تحریم‌ها بردارد تا به رعایت کردن مفاد برجام بازگردد، تمرکز خواهد کرد. و این دقیقاً همان چیزی است که ما در این زمینه مورد مذاکره قرار خواهیم داد.

پرسش: و در رابطه با تعیین‌های تروریستی، چه گام‌هایی باید برداشته شود تا اگر و در زمانی که ایران [تعهدات خود را] رعایت کند، آنها لغو شوند؟ و یک پرسش دیگر این است که: آیا شما با این موضعی که به طور گسترده توصیف شده است و حتی خود وزیر خارجه بلینکن هم در مصاحبه‌های دیگر گفته است که ایران، با توجه به وضعیت فعلی پیشرفت‌هایش، از لحاظ تئوری تنها چند ماه تا دستیابی به یک جنگ‌افزار هسته‌ای فاصله دارد، موافق هستید؟

آقای پرایس: خوب، من این جا نمی‌خواهم به ارزیابی‌های اطلاعاتی بپردازم. آن‌چه من می‌گویم تأکید دوباره بر سخنانی است که در تازه‌ترین مورد دیروز گفتم و آن یادآوری این موضوع است که، وقتی توافق ایران به طور کامل برقرار بود – یعنی از روز اجرایی شدن آن در ژانویه ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۱۸ – زمان گریز [گریز هسته‌ای] ایران ۱۲ ماه بود. این یکی از اهداف اصلی و یکی از محاسن متعدد توافق ایران در زمانی بود که ایران آن را به طور کامل رعایت می‌کرد.

معنای آن این است که اگر ایران یک تصمیم راهبردی را برای دستیابی به جنگ‌افزار هسته‌ای اتخاذ می‌کرد، اگر ایران به نحوی می‌‌توانست پارامترهای دقیق راستی‌آزمایی و نظارت مرتبط با این توافق را دور بزند، دوازده ماه تمام طول می‌کشید تا آنها بتوانند فقط مواد شکاف‌پذیر لازم برای یک جنگ‌افزار هسته‌ای را تولید کنند و البته این شامل جنبه‌های تسلیحاتی آن فعالیت نمی‌شد.

اکنون که ایران از آن توافق فاصله گرفته است، ارزیابی‌های مختلفی وجود دارد. ارزیابی‌های عمومی مختلف زمان گریز ایران را تک‌رقمی و ظرف تنها چند ماه برآورد کرده‌اند. چنین چیزی برای ما قابل قبول نیست. تکرار می‌کنیم که برای ما، هدف ما، این است که اطمینان یابیم آن زمان گریز طولانی‌ترین حد ممکن است. اما به طور گسترده‌تر ما می‌خواهیم اطمینان یابیم که ایران یک بار دیگر تحت توافقی قرار دارد که به طور دائمی و قابل راستی‌آزمایی از دستیابی ایران به یک جنگ‌افزار هسته‌ای برای همیشه جلوگیری خواهد کرد.

حال این موضوع من را به نکته دیگری می‌رساند. ما درباره از سر گیری متقابل رعایت کردن برجام به عنوان یک گام لازم، اما نه کافی، صحبت کرده‌ایم؛ زیرا ما این را نیز گفته‌ایم که وقتی به آن جا برسیم، کار بر روی آن چیزی که ما آن را یک توافق طولانی‌تر و نیرومندتر می‌نامیم، با استفاده از برجام اصلی به عنوان مبنای این گفت‌وگوها، [آغاز خواهد شد.] اما در آن جا متوقف نخواهیم شد؛ زیرا ما دیگر موارد نگرانی عمده‌مان در رابطه با رفتار ایران و فعالیت شرورانه آن در منطقه را نیز آشکار کرده‌ایم. این، شامل حمایت آن از تروریسم است؛ این، برنامه‌های موشکی بالستیک آن را شامل می‌شود؛ این دربرگیرنده فعالیت‌های گروه‌های نیابتی آن است. همه این‌ها مسائلی هستند که نه تنها ایالات متحده، بلکه هم‌پیمانان‌مان و بسیاری از شرکای‌مان نیز می‌خواهند آنها را مهار کنند. بنا بر این، این موضوع محور تلاش‌های گسترده‌تر در این جا خواهد بود.

آن چه امروز و طی چند روز آینده در وین روی میز خواهد بود، آن گفت‌وگوهای اولیه و غیرمستقیم درباره آن گام نخست است. آن چه که ایران باید انجام دهد تا رعایت کردن تحت برجام را از سر بگیرد و آن چه ایالات متحده باید انجام دهد تا رعایت کردن تحت برجام را از سر بگیرد – همین وظیفه به تنهایی کار آسانی نخواهد بود؛ ساده نخواهد بود. این مذاکرات بدون پیچیدگی نخواهد بود. اما باز هم می‌گوییم، این واقعیت که این مذاکرات در حال روی دادن است، موجب دلگرمی ما است؛ زیرا این یک گام نخست ضروری برای رسیدن به آن وضعیت نهایی مطلوب است.

بله.

پرسش: و موضوع تعیین های تروریستی، خیلی کوتاه؟

آقای پرایس: خوب، باز هم می‌گوییم که دومین گروه کاری – یکی از دو گروه – بر گام‌هایی که ایالات متحده باید بردارد، متمرکز خواهد بود. ما – آن چه اذعان می‌کنیم این است که ما باید – باید تحریم‌هایی را که با برجام ناسازگار هستند کاهش دهیم. اما تکرار می‌کنم، به همین دلیل است که ما یک گروه کاری داریم که بر همین امر تمرکز کرده است و من نمی‌خواهم این جا در مورد آن بحث کنم.

پرسش: صبر کنید. سازگار، نه ناسازگار.

آقای پرایس: ما نیاز داریم – ما نیاز داریم که تحریم‌هایی را که با برجام ناسازگار هستند کاهش دهیم.

پرسش: نه! واقعاً؟ شما – نه، من فکر می‌کنم آن چه ایرانی‌ها می‌خواهند این است که تحریم‌هایی که مطابق برجام لغو شده بود، کاهش یابد.

آقای پرایس: من فکر می‌کنم ما داریم یک چیز را می‌گوییم.

پرسش: یعنی تحریم‌های هسته‌ای.

آقای پرایس: ما داریم دقیقاً یک چیز را می‌گوییم.

پرسش: بسیار خوب.

پرسش: ایران.

آقای پرایس: بله، ایران.

پرسش: شما گفتید طی چند روز. یعنی فردا و پس فردا ملاقات‌های دیگری خواهد بود؟ منظور من این است که آیا می‌توانید به ما بگویید که این دور اول چه قدر طول خواهد کشید؟ این یک. دوم، از آن جا که شما درباره یک نقشه راه صحبت می‌کنید، آیا این به معنای احتمال برداشتن گام‌های هم‌زمان به سوی رعایت کردن است؟ و سوم، از آن جا که ایرانی‌ها هنوز علناً همان اظهارات رهبر [خامنه‌ای] را تکرار می‌کنند، و آن این است که آنها می‌خواهند همه تحریم‌ها به یک‌باره و نه به صورت گام‌ به گام برداشته شوند. آیا اصلاً این چیزی است که مد نظر قرار بگیرد؟ منظور من این است که آیا راهی وجود دارد که شما بتوانید به آن بپردازید؟

آقای پرایس: خوب، [راب] مالی، فرستاده ویژه، در روزهای اخیر در این باره صحبت کرده است و بر این نکته تأکید کرده است که خواسته‌های حداکثری ما را به جایی نخواهد رساند. دلیل حضور ما در وین این است که درباره شکل احتمالی آن گام‌ها برای بازگشت به رعایت کردن متقابل گفت‌وگو کنیم. این که از ایالات متحده خواسته می‌شود حرکات یک‌جانبه یا اقدامات آشتی‌جویانه‌ای را که متقابلاً توسط ایرانی‌ها انجام نمی‌شود، در پیش بگیرد – من فکر نمی‌کنم که این سازنده باشد. ما فکر نمی‌کنیم که چنین چیزی سازنده باشد و از این روز تمرکز ما و تیم ما در وین بر این موضوع که چه چیزی سازنده است و چه چیزی برای دستیابی به آن وضعیت نهایی «رعایت کردن در برابر رعایت کردن متقابل» منطقی خواهد بود، قرار دارد.

پرسش: اما در رابطه با نقشه راه، آیا این بیانگر احتمال برداشته شدن گام‌های هم‌زمان است؟

آقای پرایس: خوب، تکرار می‌کنم که ما این را بر عهده تیم مذاکره کننده‌مان در وین می‌گذاریم تا درباره این موضوع با هم‌پیمانان اروپایی‌مان و دیگر شرکای‌مان کار کنند. من فکر می‌کنم آن چه ما می‌توانیم اساساً رد کنیم، مطالبات حداکثری است که می‌گویند ایالات متحده اول باید همه کارها را انجام دهد و ایران فقط در ازای آن اقدام خواهد کرد. من فکر نمی‌کنم کسی این تصور را داشته باشد که چنین پیشنهادی مناسب است. آن چه ما مشتاق شنیدن آن هستیم – البته در وهله نخست به صورت غیرمستقیم و از طریق هم‌پیمانان اروپایی‌مان – پیشنهادهای سازنده درباره نحوه رسیدن ما به آن وضعیت نهایی مطلوب است.

حالا، در رابطه با این که این موضوع در روزهای آینده چگونه خواهد بود، من فکر می‌کنم می‌توانیم انتظار داشته باشیم [راب] مالی، فرستاده ویژه، دست کم برای بخش عمده هفته جاری در وین باشد. من فکر می‌کنم – من مطمئن نیستم که او هم اکنون بلیط برگشت داشته باشد. من فکر می‌کنم که برنامه او تا حدی انعطاف‌پذیر است و برنامه‌های دیگر اعضای تیم مذاکره‌کننده ما این جا در وزارت خارجه نیز همین‌طور است.

بله.

پرسش: سپاس از شما. درباره همسایه شرقی ایران، یعنی افغانستان، آیا می‌توانید در مورد موضع ما در زمینه روند صلح و این که پس از اول مه چه اتفاقی خواهد افتاد، ما را به روزرسانی کنید؟

پرسش: آیا می‌توانیم به موضوع ایران، هسته‌ای، ادامه دهیم؟

آقای پرایس: اجازه دهید یک یا دو پرسش دیگر در مورد ایران – درباره افغانستان و – ببخشید. یک یا دو پرسش دیگر درباره ایران، و بعد به سراغ افغانستان خواهیم رفت.

پرسش: بسیار خوب.

پرسش: آیا در نظر دارید قبل از انتخابات [ایران] در ماه ژوئن با آنها به یک توافق برسید؟ و چه نوع تحریم‌هایی را از روی میز برمی‌دارید؟ و سپس چه زمانی درباره برنامه موشکی و فعالیت‌های – فعالیت‌های ایران در منطقه گفت‌وگو خواهید کرد؟ قبل از بازگشت به توافق یا پس از آن؟

آقای پرایس: خوب، همان‌طور که همه ما می‌دانیم در ماه‌های آینده انتخابات در ایران برگزار خواهد شد. اما نکته‌ای که هم‌چنان پابرجا می‌ماند، این است که ما نه به دنبال شتاب بخشیدن به دیپلماسی‌مان هستیم و نه می‌خواهیم در دیپلماسی‌مان تعلل کنیم. ما به دنبال این هستیم که به شیوه‌ای حرکت کنیم که مطابق با منافع ما و در وهله نخست در این زمینه مرتبط با هم‌پیمانان اروپایی ما باشد. بنا بر این، باز هم می‌گویم که اگر ما بتوانیم به آن وضعیت نهایی مطلوب برسیم، این گفت‌وگوها هر قدر که لازم باشد، طول خواهد کشید. آن وضعیت نهایی مطلوب «رعایت کردن در برابر رعایت کردن» است.

اکنون از لحاظ سایر مراحل این – و من این را در پاسخ به پرسش آندره‌آ که قبلاً مطرح شد، می‌گویم – اما ما این را گامی ضروری، اما ناکافی می‌دانیم؛ گامی که البته گامی نخست در مراحل اولیه که خواهان بازگشت به رعایت کردن برجام، مشروط به این که ایران نیز چنین کند، است. پس از آن، هدف این خواهد بود که آن توافق بلندمدت‌تر و نیرومندتر را با استفاده از برجام به عنوان یک مبنای اصلی بسازد. در آن مرحله ما همچنین می‌خواهیم همکاری بسیار تنگاتنگی با هم‌پیمانان‌مان و شرکای‌مان، از جمله شرکای منطقه‌ای‌مان، داشته باشیم تا هر آن چه در توان داریم برای محدود کردن دیگر موارد فعالیت‌های شرورانه‌ای که درباره آنها صحبت کرده‌ایم، به روش‌هایی مهم انجام دهیم. و آن شامل موشک‌های بالستیک، شامل حمایت از تروریسم، و شامل نیروهای نیابتی منطقه‌ای است. اما امروز در وین و این هفته در وین تیم‌های ما بر آن گام نخست، یک گام نخست مهم، متمرکز هستند؛ چرا که این، برای آن‌چه که می‌خواهیم در بلندمدت انجام دهیم، لازم – هرچند ناکافی – است.

یک پرسش دیگر درباره ایران و بعد از آن خواهیم گذشت.

پرسش: ند، آیا دولت بر این باور است که روسیه و چین این جا نقش سازنده‌ای را ایفا می‌کنند؟ یا این که شما نگران هستید که آنها ممکن است با توجه به شواهد نقشی مخرب داشته باشند؟ برای نمونه، چین خرید نفت ایران را افزایش داده و تحریم‌های موجود را تضعیف می‌کند.

آقای پرایس: خوب، ما در بسیاری از موارد در زمینه منافع‌مان با مسکو و پکن همسو هستیم. این که ایران در مسیر رسیدن به یک جنگ‌افزار هسته‌ای باشد یا به یک جنگ‌افزار هسته‌ای دست پیدا کند، قطعاً به نفع مسکو نیست و قطعاً به نفع پکن هم نیست.

حال آن‌چه که ما درباره اعمال تحریم‌ها گفته‌ایم این است که در حال حاضر همه تحریم‌های ما البته پابرجا می‌مانند. ما به کار کردن با شرکا و هم‌پیمانان‌مان در سراسر جهان ادامه خواهیم داد تا آن نظام تحریم‌ها را اعمال کنیم. اگر ما با توافق مشترک به جایی برسیم که لغو تحریم‌ها برای ما مناسب باشد، در صورتی که ایران نیز رعایت کردن آن توافق را از سر بگیرد، ما این کار را انجام خواهیم داد.

اما بدیهی است که ما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم و من فکر می‌کنم این موضع از لحاظ اصولی و راهبردی چیزی است که با مسکو و پکن منافع همسو داریم. آنها اعضای اصلی ۱+۵ بودند. آنها تلاش کرده‌اند که برجام را حفظ کنند و ما آنها را به عنوان شرکای ما در این تلاش نسبتاً محدود تلقی می‌کنیم.

---

برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.state.gov/briefings/department-press-briefing-april-6-2021/

این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.