برای انتشار فوری
وزارت امور خارجه ایالات متحده
دفتر سخنگو
۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱
هتل پالاس
نیویورک سیتی، نیویورک
وزیر امور خارجه بلینکن: عصر همگی به خیر. خوب، من می‌توانم با قاطعیت بگویم که چند روز بسیار شلوغ را اینجا در مجمع عمومی سازمان ملل متحد سپری کرده‌ایم.
در واقع این هفته اولین مجمع عمومی سازمان ملل متحد از زمان تصدی سمت ریاست جمهوری توسط پرزیدنت بایدن بود، و به نظر من این رویکردی را نشان می‌دهد که ایالات متحده تحت رهبری او برای مشارکت در جهان و با بقیه [کشورهای] جهان در پیش گرفته است.
ما بر این باوریم که وقتی ایالات متحده حضور می‌یابد، گوش می دهد، و رهبری می‌کند؛ این امر تفاوت را رقم می‌زند. این برای ما بستری منحصر به فرد را برای گردهم آوردن دیگران به منظور مقابله با چالش‌های عظیم دوران ما فراهم می‌کند. این به ما اجازه می‌دهد که مقررات و نهاد‌هایی را که در دفاع از ارزش‌های ما کمک کرده‌اند و منافع مان را برای چندین سال پیش برده‌اند، تقویت کنیم. و نهایتاً همه این‌ها در تأمین منافع مردم آمریکا که اصل محرکه سیاست خارجی ما است، بسیار مهم است و به همان مربوط می‌شود.
حضور ما به ویژه زمانی که برخی افراد می‌کوشند مقررات و اصول را در دل سازمان ملل متحد تغییر دهند – اصولی که همه کشورهای عضو از جمله قوی‌ترین کشورها خودشان را به آنها ملزم کرده‌اند – بسیار مهم است. آنها بر اساس یک اذعان مشترک توافق کرده اند که این امر نهایتاً نه تنها در خدمت منافع بشریت، بلکه در خدمت منافع خود آنها خواهد بود و این امر امروز نیز صدق می‌کند.
آنها همچنین موافقت کرده‌اند که پیشبرد حقوق و کرامت انسانی بخشی اساسی از این اقدام است و این حقوق جهانی هستند. آنها ارزش‌های فردی نیستند که از یک جامعه به جامعه دیگر متفاوت باشند. و آنها این ادعا را که امروزه هر از گاه می‌شنویم و می‌گوید که نحوه برخورد دولت‌ها با مردم در درون مرزهایشان به خود آنها بستگی دارد، رد کرده اند.
اما این بدان معنا نیست که وقتی ما تعامل می‌کنیم همواره با هم توافق داریم، به ویژه در مجمع بزرگی مانند سازمان ملل متحد. ما تعامل می‌کنیم چرا که همانطور که پرزیدنت بایدن گفته است حقیقت بنیادین در قرن بیست و یکم این است که موفقیت ما به موفق شدن دیگران بستگی دارد. برای این که بتوانیم در خدمت مردم خودمان باشیم، برای آن که با چالش‌های براستی جهانی زمان مان مقابله کنیم – ما باید به سادگی به اتفاق یکدیگر با کشورهای دیگر همکاری کنیم.
بنابراین، به همین دلیل است که شما شاهد تلاش‌های راسخ ایالات متحده برای احیای ائتلاف‌ها و مشارکت‌ها بوده اید. ما بار دیگر تعهد تزلزل ناپذیرمان را نسبت به ناتو، و به ویژه «ماده پنج»، و نیز دفاع از هم‌پیمانان‌مان در شرق آسیا تأیید کرده‌ایم. ما تعامل‌مان را با اتحادیه اروپا تجدید و عمیق تر کرده و آن را گسترش می‌دهیم، و مشارکت چهارجانبه را ارتقاء می بخشیم. ما با نهادهای منطقه‌ای – از آسه‌آن گرفته تا اتحادیه آفریقا و سازمان کشورهای قاره آمریکا مجدداً تعامل می‌کنیم.
و البته، ما اینجا در سازمان ملل در حال احیای تعامل‌مان هستیم. ما بار دیگر به سازمان جهانی بهداشت و توافق اقیلمی پاریس پیوسته‌ایم و در پی کسب یک کرسی در شورای حقوق بشر هستیم. ما با صندوق جمعیت سازمان ملل متحد و گروه اصلی دگرباشان جنسی سازمان ملل متحد به تعامل مجدد پرداخته‌ایم.
ما مصمم هستیم که گرد میز حاضر باشیم و هستیم.
و به همین دلیل است که این هفته شما شاهد فعالیت تیم ما در آن چه که پرزیدنت بایدن “دیپلماسی بی‌وقفه” نامید، بودید. من فکر می‌کنم تا پایان امروز من در مجموع با بیش از ۶۰ کشور در قالب گروه‌های دوجانبه، منطقه‌ای، یا چندجانبه دیدار داشته باشم، ازجمله با کشورهای گروه بیست، گروه پنج، آسه آن، شورای همکاری خلیج فارس، گروه پنج آسیای مرکزی، همتایان من از آمریکای مرکزی، و مکزیک.
و در همه تعاملات دیپلماتیک این هفته دو چالش برجسته‌تر از بقیه بود.
نخستین آنها کووید-۱۹بود.
در نشستی که رئیس‌جمهوری دیروز برگزار کرد، از تعهدات تازه ایالات متحده برای پایان دادن به این همه‌گیری – از جمله خریداری نیم میلیارد دوز اضافی واکسن‌های فایزر – خبر داد. به این ترتیب، مجموع دوزهای ایمن و مؤثری که ایالات متحده اهدا خواهد نمود به بیش از ۱.۱ میلیارد خواهد رسید و این، بدون هیچگونه چشمداشتی خواهد بود. ما همچنین کاملاً بر بسیج جامعه بین‌المللی برای همکاری با یکدیگر به سوی سه هدف اصلی بسیار مهم متمرکز هستیم.
نخست آن که ما باید میلیون‌ها نفر دیگر را واکسینه کنیم و این کار را باید هر چه زودتر انجام دهیم. این به معنای واکسیناسیون کامل دست‌کم ۷۰ درصد جمعیت هر کشور با هر سطح درآمد تا پایان سال آینده، یعنی ۲۰۲۲ است.
دوم، ما باید برای نجات جان انسان‌ها همین حالا گام‌هایی جسورانه – از گسترش دسترسی به اکسیژن و دارو و درمان گرفته تا مداوای بیماران و پر کردن خلاءهای عظیم در زمینه توانایی انجام آزمایش ها برداریم.
و سوم، ما باید در زمینه امنیت بهداشت جهانی همه چیز را بهتر از قبل بسازیم تا به این همه‌گیری پایان دهیم و برای جلوگیری، شناسایی، و شکست دادن همه‌گیری بعدی، خودمان را در موضع بهتری قرار دهیم.
بنابراین، پیامی که ما می فرستیم روشن است: این که بگوییم بهتر عمل خواهیم کرد، کافی نیست. سلامت ما، اقتصادهای ما، و امنیت ما مستلزم آن است که به تعهدات‌مان جامه عمل بپوشانیم و یکبار برای همیشه مسیری را برای پایان دادن به این همه‌گیری ترسیم کنیم.
و ما برای پیشبرد این تلاش هر فرصتی، از جمله اجلاس آتی گروه بیست را غنیمت خواهیم شمرد و خودمان و جامعه بین‌المللی را نسبت به تعهداتی که در مجمع تعیین کرده‌ایم، پاسخگو خواهیم دانست. و برای کمک به حفظ این عزم، من به دستور رئیس جمهوری قبل از پایان سال جاری وزیران خارجه را برای شرکت در نشستی درباره کووید-۱۹ گردهم خواهم آورد. خود رئیس جمهوری نیز در اوایل سال آینده، یعنی ۲۰۲۲، نشستی را با حضور سران کشورها در زمینه همه‌گیری میزبانی خواهد کرد.
چالش بزرگ بعدی بحران اقلیمی است. ما تنها چند هفته با سی او پی۲۶ [کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد ۲۰۲۱] فاصله داریم و اگر بخواهیم از پیامدهای فاجعه‌بار جلوگیری کنیم و هدف اساسی محدود کردن گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتیگراد را دست یافتنی نگاه داریم، همه کشورها باید با بلندپروازانه ترین اقدامات ممکن پای میز مذاکره بیایند. ما راه درازی پیش رو داریم.
من صبح امروز در شورای امنیت این فرصت را پیدا کردم که در یک جلسه درباره اقلیم و امنیت شرکت کنم. تمرکز آن جلسه بر شناسایی تأثیر عمیق این بحران بر صلح و امنیت بین‌المللی بود. ما در زمینه اقلیم نیز همانند موضوع همه گیری، به رهبری با قدرتی که رفتارمان به عنوان الگو دارد ادامه خواهیم داد، همانطور که در تعهد پرزیدنت بایدن در مجمع عمومی به همکاری با کنگره جهت دو برابر کردن تأمین مالی بین‌المللی برای کشورهایی که بیش از همه از تغییرات اقلیمی آسیب دیده‌اند و کمک به آنها برای ایجاد انعطاف پذیری و سازگاری بدیهی بود؛ مبلغی که او پیش تر در ماه آوریل نیز دو برابر کرده بود.
با این حال، واکنش بین المللی در زمینه همه گیری و اقلیم شدت و پشتکار لازم را ندارد. سعی ما در این هفته تأکید بر همین بود و ما در روزها و هفته های آتی برای بهبود واکنش سخت به تلاش هایمان ادامه خواهیم داد.
ممکن است برخی وسوسه شوند و بخواهند این معضل را بر عهده سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای چندجانبه بیاندازد. اما همانطور که ریچارد هالبروک زمانی گفت، سرزنش کردن سازمان ملل متحد برای مشکلات جهان درست مانند آن است که هر وقت تیم [بسکتبال] نیکس خوب بازی نمی‌کند، گناه آن را به گردن [ورزشگاه] مدیسون اسکوئر گاردن بیاندازیم. این که آیا جامعه بین‌المللی از پس چالش‌های زمانه بر میآید یا نه – خواه کووید باشد و خواه موضوع اقلیم و خواه بسیاری از چالش‌های دیگر که ما این هفته درباره آنها بحث و گفت و گو کردیم – نهایتاً به این بستگی دارد که آیا دولت‌هایی مانند دولت‌های ما پا پیش می‌گذارند و دیگران را نیز با ما همراه می‌کنند یا نه. باز هم به همین دلیل، بسیار مهم است که ایالات متحده در صحنه حضور داشته باشد، به تعامل بپردازد، و رهبری کند.
طی این هفته ما این فرصت را داشتیم تا در مورد بسیاری دیگر از مسائل مهم و حساس تعامل کنیم: لیبی، برمه، برنامه هسته ای ایران، کره شمالی، سوریه، اتیوپی، و مهاجرت منطقه‌ای، و … این فهرست همچنان ادامه دارد.
شایان ذکر است که برگزاری هفته سطح بالای سازمان ملل متحد با مسئولیت های سنگینی برای همه دفاتر وزارت امور خارجه همراه است. هر نشست، هر بیانیه، و هر جلسه توجیهی مستلزم برنامه ریزی، تحلیل، پیاده سازی، و البته هماهنگی نزدیک با دیگر بخش‌های دست اندر کار دولت ایالات متحده است. و در حالیکه شرکت خود من در اینجا رو به پایان می رود، باید بگویم که تیم ما وظایف خود را همواره به خوبی انجام داده است و از این بابت از آنها متشکرم. بنابراین، من از همه اعضای تیم‌مان از بابت همه کارهایی که انجام دادند تا این هفته را به هفته‌ای تأثیرگذار تبدیل کنند و نیز از بابت خدماتی که هر روز به شهروندان ما ارائه می دهند، سپاسگزارم.
قبل از پایان اجازه دهید سخنان مختصری را در رابطه با افغانستان ایراد کنم.
بحث و گفت و گوهای شب گذشته ما در شورای امنیت با گروه بیست، و همچنین در چندین جلسه دوجانبه و چندجانبه بر این موضوع متمرکز بود. در این دیدارها ما بر اهمیت متحد ماندن جامعه بین‌المللی در رویکرد خود تأکید ورزیدیم. طالبان همچنان به تلاش خود برای کسب مشروعیت و پشتیبانی بین‌المللی ادامه می‌دهد.
پیام ما به جامعه بین‌المللی این است که هرگونه مشروعیت یا حمایتی که ممکن است به طالبان ارائه شود، به پایبندی آنها به تعهدات شان در زمینه موضوعات اساسی، که همه آنها در یک قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد لحاظ شده است، بستگی دارد.
اجازه دادن به شهروندان کشورهای دیگر و افغانستانی‌ها برای این که بتوانند در صورت تمایل به خارج از آن کشور سفر کنند.
این که اجازه ندهند گروه‌های تروریستی از افغانستان به عنوان پایگاهی برای عملیات خارجی خود و تهدید کشورهای دیگر استفاده کنند.
به حقوق بنیادین انسان‌ها – به ویژه زنان، کودکان، و اعضای گروه‌های اقلیت – احترام بگذارند و از اقدامات تلافی‌جویانه خودداری کنند.
اجازه دسترسی به کمک های بشردوستانه را بلامانع ارائه دهند.
و یک دولت به راستی فراگیر را که می‌تواند نیازهای اساسی را برآورده کند و بازتاب‌دهنده خواسته‌های مردم افغانستان باشد، تشکیل دهند.
این یک لطف به جامعه بین‌المللی نیست. این یک الزام برای دست یافتن به یک افغانستان باثبات و امن است. در حالیکه ما طالبان را در قبال این تعهدات پاسخگو می دانیم، به کار با سایر دولت‌ها، مؤسسات مالی، و سازمان‌های غیردولتی برای تسهیل جریان کمک‌های بشردوستانه به افغانستانی‌ها، که زندگی‌شان به این کمک‌ها بستگی دارد، ادامه می‌دهیم.
و در حالیکه مجمع این هفته رو به پایان است، دیپلماسی بی‌وقفه در سراسر جهان که رئیس‌جمهوری در سخنرانی اش در سازمان ملل متحد به آن اشاره کرد، ادامه می یابد و هر روز نیز ادامه خواهد داشت.
نکته پایانی: من امروز این بخت را داشتم که با ژان ایو لودریان، همتای فرانسوی‌ام ملاقات کنم. و ما این هفته در چندین دیدار – گروه پنج، گروه بیست، جلسه‌ای که او به همراه همتایان آلمانی و ایتالیایی در مورد لیبی میزبانی کرد – با هم حضور داشتیم. جلسه امروز ما دنباله گفت‌وگوی دیروز میان پرزیدنت بایدن و پرزیدنت مکرون بود. در آن گفتوگو آنها موافقت کردند که ]پیمان دفاعی آمریکا، بریتانیا و استرالیا[ که در پانزدهم سپتامبر اعلام گشت، می‌توانست با رایزنی باز میان هم‌پیمانان بهره مند شود، و آنها پیرامون یک روند رایزنی عمیق در آينده موافقت کردند. ما می دانیم که این امر مستلزم زمان و سخت‌کوشی است و نه تنها در گفتار، بلکه در کردار نیز نشان داده خواهد شد. من به همکاری تنگاتنگ با وزیر خارجه لودریان در این تلاش بسیار مهم متعهد می باشم.
در ضمن باید بگویم ما از مدت ها پیش با هم دوست بوده ایم، و من احترام بسیار زیادی برای او قائل هستم.
اکنون، به پرسش‌های شما پاسخ خواهم داد.
آقای پرایس: با کایلی اَتوود، از سی‌اِن‌اِن آغاز می‌کنیم.
پرسش: سلام.
وزیر امور خارجه بلینکن: سلام کایلی.
پرسش: آقای وزیر، از شما سپاسگزارم. من می‌خواهم با پرسشی در مورد هائیتی آغاز کنم. صبح امروز، یا این هفته، نماینده ویژه امور هائیتی استعفا داد و «تصمیم» دولت بایدن «برای اخراج … پناهجویان هائیتی را غیرانسانی» و سیاست‌های ایالات متحده و دولت بایدن را «عمیقاً مشکل دار» خواند. من می‌خواهم بدانم آیا قبل از پذیرش استعفایش با او گفت‌وگویی داشتید؟ و با توجه به اینکه خانواده‌ها برای دریافت پناهندگی و ماندن در ایالات متحده باید دلیل قانونی داشته باشند، آیا شما اخراج مهاجران هائیتی را غیرانسانی می‌دانید؟
و من یک پرسش دیگر هم دارم تا گستره را کمی بسط دهم: اخیراً انتقادهای بسیار زیادی از نحوه عملکرد دولت بایدن در قبال چندین مسئله سیاست خارجی – خروج آشفته و پر هرج و مرج از افغانستان؛ این پیمان امنیتی جدید میان استرالیا، ایالات متحده، و بریتانیا که موجب خشم فرانسه شد؛ بحران مرزی؛ پناهجویان هائیتی؛ و مذاکرات متوقف شده توافق هسته ای با ایران – مطرح شده است. به نظر می‌رسد دولت بسیاری از این مسائل را با سوءمدیریت انجام داده است. پاسخ شما به آن چیست؟
وزیر امور خارجه بلینکن: سپاسگزارم، کایلی. با هائیتی شروع می‌کنیم. نخست بگذارید این را بگویم: من می‌خواهم از دان فوت برای خدمت بلندمدتش سپاسگزاری کنم. ما اختلاف نظرهای او با دولت درباره سیاست مربوط به هائیتی را شنیده‌ایم. باید بگویم که من از علاقه ای که به نقشش داشت، و شور و اشتیاقی که به کارش آورد قدردانی می‌کنم. من فکر می‌کنم ما در واقع در زمینه نیاز بنیادین به حمایت از مردم هائیتی و پشتیبانی از دموکراسی هائیتی کاملا هم‌نظر هستیم.
حقیقت این است که گفت‌وگوهای متعددی در سطوح ارشد در زمینه هائیتی انجام گرفته اند و همه پیشنهادها، از جمله پیشنهادهایی که توسط نماینده ویژه فوت مطرح شده بود، در یک فرآیند دقیق و شفاف کاملا مورد بررسی قرار گرفت. و در نهایت، نقش هیئت دولت رئیس جمهوری، نقش مشاوران او، این است که بهترین توصیه ممکن را در اختیار او قرار دهند. ما ایده‌ها را نادیده نمی‌گیریم، ما آنها را بررسی می‌کنیم و در مدنظر قرار می‌دهیم. اما ما یک فرآیند سیاست‌گذاری داریم، و این فرایند برای ما بسیار فراگیر است، اما نهایتاً برای این طراحی شده است که مشخص شود کدام ایده‌ها در پیشبرد دستور کار ما مؤثر خواهد بود تا آن پیشنهادها را به رئیس‌جمهوری عرضه کنیم و رئیس‌جمهوری در صورت نیاز، در مورد آنها تصمیم‌گیری کند.
در این راه ناگزیر اختلاف نظرهایی به وجود میآید. افراد تقریباً در مورد همه موضوعاتی که با آنها سر و کار داریم، و به ویژه وقتی موضوعی باشد که مانند هائیتی شور و اشتیاق واقعی ایجاد کند، دیدگاه‌ها و مواضع سفت و سختی دارند. میزان استیصال مهاجران همه ما را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. و بنابراین، من واقعاً شور و شوقی که همراه با این میآید و شور و شوق دان را درک می‌کنم.
اما در عین حال، به همین دلیل است که ما هم در سطح شخصی و هم در سطح سازمانی متعهد هستیم همه تلاش مان را برای پشتیبانی از مردم هائیتی، هم در شرایط کنونی و هم در آینده انجام دهیم. ما در پورتو پرنس یک سفیر فوقالعاده به نام میشل سیسون داریم. من با خوشحالی اعلام می‌کنم که برایان نیکولز، دستیار وزیر امور خارجه در امور نیمکره غربی، به تازگی تأیید گشته و به هائیتی سفر خواهد کرد. سفیر سیسون و دستیار وزیر امور خارجه نیکلز همراه با هم رهبری تلاش‌های ما را در دست خواهند داشت. این در راستای کار خارق‌العاده‌ای است که توسط آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده و مدیر آن، پاور، و تیم او انجام شده است.
بنابراین، تلاش‌های ما عمدتاً بر این موضوع متمرکز است. افزون بر این، من می‌گویم – و بدیهی است که شما را در مورد برخی از این پرسش‌ها به سایر همکاران، از جمله وزارت امنیت میهن، ارجاع می‌دهم – اما یکی از تحولات بسیار ناراحت‌کننده‌ای که ما شاهد بوده‌ایم این است که برخی افراد به روش‌ها و در مکان‌های مختلف، خواه در هائیتی و خواه به شهروندان هائیتی که در سایر کشورها زندگی می‌کنند، اطلاعات نادرست می‌دهند و به آنها می‌گویند که به دلیل وضعیت حفاظت شده موقتی که چند ماه پیش به اتباع هائیتی که در اینجا بودند اعطا شد، آنها می‌توانند به ایالات متحده بیایند و بمانند.
ارائه این اطلاعات نادرست بسیار بسیار تأسف‌آور است؛ زیرا باعث می‌شود که مردم بر اساس اطلاعات نادرستی که به آنها می گوید می‌توانند بیایند و بمانند، پا به مسیر مسافرت‌های بسیار خطرناکی بگذارند، خودشان را در معرض خطر قرار دهند، و خود را در معرض خطر مضاعف کووید-۱۹ قرار دهند. بنابراین، ما علاوه بر تلاش برای رسیدگی به وضعیت شهروندان هائیتی، به شدت فعالیت می‌کنیم تا اطمینان پیدا کنیم که مردم متوجه شوند نمی توانند چنین کاری را انجام ندهند.
درباره پرسش دوم و گسترده‌تر. ببینید، ما می‌توانیم زمانی را به هر یک از – برای هر یک از موارد خاصی که به آنها اشاره کردید – صرف کنیم. اما آن چه من در این هفته اینجا، به ویژه پس از سخنرانی رئیس‌جمهوری شنیده‌ام بسیار نیرومند بود و تقریباً به صورت همگانی، تمام کسانی که با آنها صحبت کردم، مراتب قدردانی و حمایت‌شان را از دیدگاهی که پرزیدنت بایدن در سخنرانی مجمع عمومی بیان کرد، ابراز نمودند: یک ایالات متحده که مصمم به همکاری نزدیک با دیگر کشورها است. یک ایالات متحده که درک می‌کند هیچکدام از مشکلات و چالش‌های بزرگ فراروی ما، فراروی مردم ما – چالش‌هایی که درباره آنها صحبت کرده‌ایم، از کووید گرفته تا تاثیر مختل‌کننده فناوری‌های نوظهور – هیچ یک از آنها را نمی‌توان با اقدام انفرادی کشورها، از جمله ایالات متحده حل و فصل کرد. این که ما برای همکاری با دیگران و برای دیپلماسی ارزش فراوانی قائل هستیم. و تأکید و تمرکزی که او نسبت به مقابله با کووید-۱۹ و موضوع تغییرات اقلیمی نشان داد، در سراسر این نهاد انعکاس پیدا کرد و این موضوع درباره تأکیدی که او بر چندجانبه‌گرایی، و به پا خاستن برای حقوق بشر و دموکراسی، و یادآور شدن به همه ما که در قلب تمام این نظام که همه ما آن را امضا کرده‌ایم، مردم و افراد هستند، نه صرفا دولت – ملت‌ها، نیز صدق می‌کند.
بنابراین، همانطور که گفتم، ما می‌توانیم درباره هر یک از این موارد خاص حرف بزنیم، اما من باید به شما بگویم واکنش‌هایی که طی چند روز گذشته نسبت به سخنرانی رئیس‌جمهوری و مسیری که او ما را به آن سو هدایت می‌کند، شنیده‌ام، بسیار مثبت و فوقالعاده در جهت پشتیبانی از ایالات متحده بود.
پرسش: آقای وزیر –
آقای پرایس: کایلی، باید به پرسش های دیگر بپردازیم. ببخشید. ورانیک لوبیلون.
پرسش: ممنون از این که به پرسش من پاسخ می دهید. شما امروز صبح با ژان ایو لودریان، وزیر امور خارجه، برای گفتوگو درباره این بحران دیدار کردید. وزیر امور خارجه فرانسه گفت که پایان دادن به این بحران، به گفته او، مستلزم زمان و اقدام است. بنابراین، آیا شما می‌توانید مشخص‌تر بگویید؟ ببخشید. شما درباره چه نوع اقدامات مشخصی صحبت کردید که می‌توانند طی ماه‌های آینده در جهت منافع مشترک انجام شوند؟
و همچنین پرسشی درباره هند. کشورهای مشارکت چهارگانه فردا گردهم می‌آیند و نارندرا مودی و امانوئل مکرون چند روز پیش با هم حرف زدند و همانطور که می‌دانید آنها مشارکتی بسیار گسترده دارند. آیا شما از اتحاد زیردریایی هسته‌ای میان دو کشور استقبال می‌کنید؟ از شما سپاسگزارم.
وزیر امور خارجه بلیکن: با سپاس از شما. فقط دو نکته. موضوع نخست و به طور کلی، همانطور که یادآور شدم، ما اکنون بنا بر دستور رئیس‌جمهوری مکرون و پرزیدنت بایدن در حال کار روی فرآیندی متشکل از رایزنی‌های عمیق درباره مجموعه‌ای از موضوعات پیش رو به طور بسیار عملی و تعمیق همکاری و هماهنگی میان کشورهایمان هستیم. [این روابط] سالیان طولانی و از جهات مختلف به میزان قابل توجهی نیرومند هستند، اما ما می‌توانیم کارهای بیشتر و بهتری انجام دهیم.
من فکر می‌کنم که از تعامل اروپایی و تعامل فرانسوی و رهبران در منطقه هند- آرام بسیار استقبال می‌کنیم و باید بر این نکته تأکید شود. از راهبرد اتحادیه اروپا درباره منطقه هند- آرام که چند روز پیش منتشر شد و راهبردی است که در آن فرانسه نقش اصلی را در زمینه توسعه ایفا می‌کند، قویاً استقبال می‌کنیم. ما راهبرد تغییریافته خود را طی ماه‌های آینده منتشر خواهیم کرد. این راهبرد بر اطلاعات مربوط به کاری که اتحادیه اروپا بر اساس دیدگاه بسیار بسیار نیرومند فرانسه انجام داده، استوار خواهد بود. و بنابراین، یکی از زمینه‌هایی که ما در آن به دنبال تعمیق همکاری و مشارکت‌مان هستیم، منطقه هند و آرام است و راه‌های بسیار زیادی برای انجام وجود دارند.
به همین ترتیب، ما همین حالا با یکدیگر در منطقه ساحل همکاری بسیار تنگاتنگی داریم و در برابر تروریسم کنار هم ایستاده‌ایم. فرانسه نیز همین چند روز پیش یکی از رهبران ارشد تروریست را که هر دو کشور ما را تهدید می‌کرد، از بین برد و این اقدامی بسیار مهم و چشمگیر بود که در پی تلاش‌های همه روزه فرانسه برای محافظت از امنیت ما در منطقه ساحل با تکیه بر حمایت و مشارکت توانمندانه ایالات متحده، انجام شد. ما به بررسی راه‌هایی برای فعالیت بیشتر در ساحل خواهیم پرداخت.
و البته، ما درباره امنیت دو سوی اقیانوس اطلس و امنیت اروپا گفتوگو خواهیم کرد. ما از تلاش‌هایی که فرانسه به آنها اهمیت فراوانی می‌دهد، و در صورت لزوم برای تقویت توانایی امنیتی و دفاعی اروپا، و برای افزایش بودجه‌های دفاعی برای انجام این کار، البته در هماهنگی با ناتو، قویاً حمایت می‌کنیم. این عالی است – اما تقویت آن قابلیت‌ها به نفع ما و اروپا است. ما از تلاش و نقش رهبری فرانسه و نقشی که رئیس جمهوری مکرون در این تلاش ایفا کرده، ستایش می‌کنیم. بنابراین، همه این‌ها چیزهایی هستند که بی‌تردید درباره آنها گفتوگو خواهیم کرد و همچنین درباره کارهایی که به اتفاق در بسیاری دیگر از بخش‌های جهان که در آن منافع مشترک بسیار نیرومندی داریم، انجام داده‌ایم.
و من نمی‌خواهم درباره آینده فرضیه‌های خاصی را مطرح کنم، اما بگذارید خیلی ساده این را بگویم که ایالات متحده منافع بسیار نیرومندی در تقویت روابط متقابل با هند دارد. این چیزی است که ما قویاً از آن پشتیبانی می‌کنیم.
آقای پرایس: شان تندون، خبرگزاری فرانسه.
پرسش: سپاسگزارم، آقای وزیر. آیا می‌توانم درباره ایران از شما بپرسم؟ همانطور که می‌دانید آقای امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جدید اینجا بود. بدیهی است که شما با او ملاقات نکردید، اما بر اساس آن چه که شما از دیدار او با رهبران اروپایی که با شما ملاقات کردند، چه برداشتی از او دارید؟ آیا شما فکر می‌کنید مسیری برای از سرگیری مذاکرات هسته‌ای و از سر گرفتن – برای احیای برجام وجود دارد؟ به نظر شما مهلت انجام این کار چه زمانی به سر خواهد رسید؟
و اگر اجازه باشد درباره نظری که شما قبلاً در مورد افغانستان مطرح کردید، پرسشی دارم. شما گفتید که تلاش هماهنگی را انجام داده‌اید که طالبان به مشروعیت دست پیدا نکنند، مگر آن که در آنجا پیشرفتی حاصل شود. آیا شما بر این باور هستید که جهان، از جمله کشورهایی مانند چین، پاکستان، و همه کشورهای گروه پنج با این موضوع موافق هستند؟ سپاس از شما.
وزیر امور خارجه بلینکن: سپاسگزارم. چند نکته در مورد ایران: راب مالی، فرستاده ویژه ما در امور ایران نیز تمام هفته اینجا بود. او در نیویورک چند روز بسیار سازنده داشت و در راه بازگشت به واشنگتن است. ما هنوز با ایران در مورد بازگشت به مذاکرات در وین به هیچ توافقی نرسیده‌ایم. ما کاملاً آماده‌ایم که برای ادامه گفت‌وگوها به وین بازگردیم و پرسش اینجا است که آیا ایران برای این کار آماده است، و اگر چنین است، چه زمانی؟ ما در تلاش مان برای پیگیری مسیر دیپلماسی معنادار، برای بازگشت به پایبندی متقابل برجام، و نیز حل و فصل طیف گسترده‌ای از نگرانی‌هایی که ما و بسیاری دیگر از کشورها درباره ایران دارند، بسیار صادق و بسیار استوار بوده‌ایم. ما همچنان بر این باوریم که بازگشت به رعایت آن توافق به نفع ما است. این بهترین گزینه موجود برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران و ارائه بستری به منظور رسیدگی به دیگر فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده آن کشور است.
اما همانطور که من به تازگی در موارد متعددی گفته‌ام، امکان بازگشت به رعایت متقابل [برجام] دائمی نیست. و در حال حاضر چالش موجود این است که با سپری شدن هر روز و در حالی که ایران به انجام اقدامات بیشتری که با آن توافق همخوانی ندارند – به ویژه ایجاد ذخایر بزرگتری از اورانیوم به شدت غنی شده تا ۲۰ درصد و حتی ۶۰ درصد و چرخاندن سانتریفیوژهای سریع‌تر – ادامه می‌دهد، ما سرانجام در آینده زمانی به نقطه‌ای خواهیم رسید که بازگشت متقابل به برجام دیگر منافع آن توافق را در بر نخواهد گرفت؛ زیرا در آن مقطع ایران در برنامه خود به قدری پیشرفت می‌کند که صرفاً با بازگشت به مفاد برجام، [آن پیشرفت‌ها] قابل برگشت نخواهد بود.
بنابراین، این چیزی است که هم‌پیمانان و شرکای ما هم می‌دانند و با آن موافق هستند. و پرسش این است که آیا ایران آمادگی بازگشت و مشارکت معنادار در این مذاکرات را دارد یا نه؟ ما در انتظار پاسخ به این پرسش هستیم.
ببخشید، بخش دوم پرسش شما چه بود؟
پرسش: افغانستان (نامفهوم).
وزیرامور خارجه بلیکن: بله. من فکر می‌کنم وحدت رویکرد و وحدت هدف بسیار نیرومندی وجود دارد. و البته، فقط من نیستم که این را می‌گویم. این موضوع در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد که چند هفته پیش در ۳۰ اوت به تصویب رسید نیز منعکس شده است. آن [قطعنامه] انتظارات شورای امنیت در رابطه با رفتارهای آینده طالبان را به روشنی مشخص کرده است. بار دیگر تکرار می‌کنم: در مورد آزادی مسافرت؛ عمل کردن به تعهداتش مبنی بر این که اجازه ندهد از افغانستان به عنوان یک پایگاه برای حملات تروریستی استفاده شود؛ حقوق اساسی، از جمله زنان، دختران، و اقلیت‌ها را رعایت کند؛ دسترسی به کمک‌های بشردوستانه را امکان پذیر سازد و در واقع از آنها محافظت کند؛ و البته حاکمیت فراگیر داشته باشد. این موضوع در قطعنامه شورای امنیت لحاظ شده است.
گذشته از آن، بیش از صد کشور همین انتظارات شان از طالبان را به روشنی بیان کرده‌اند. و تقریباً در همه گفت‌وگوهایی که من در گروه بندی‌های مختلف، چه نشست های دوجانبه و چه در قالب گروه های مختلف کشورها، از جمله در شورای امنیت داشته‌ام، و بر این باورم که جامعه بین‌المللی به طور کلی خواستار آن است که طالبان به این تعهدها عمل کند.
باید ببینیم چه خواهد شد: در نهایت امر، نتیجه این است: تکرار می‌کنم طالبان می‌گوید که خواهان کسب مشروعیت و خواهان به دست آوردن پشتیبانی جامعه بین‌المللی است. رابطه ای که جامعه بین‌المللی دارد، بر اساس اقداماتی که انجام می‌دهد، تعریف خواهد شد. این همان چیزی است که ما به دنبالش هستیم. و تکرار می‌کنم که این فقط خواسته ما نیست، بلکه خواسته شورای امنیت و کشورهای عضو نیز می باشد.
آقای پرایس: سؤال بعدی از باربارا آشر.
پرسش: سلام، آقای بلینکن، چند پرسش تکمیلی درباره پرسش‌های همکارانم و آن چه آنها مطرح کردند، دارم.
در رابطه با دیدار با وزیر امور خارجه فرانسه، آیا احساس می‌کنید که بحران تمام شده است – البته اگر آن را یک بحران بنامید؟ و آیا از او عذرخواهی کردید؟
و سپس در رابطه با هائیتی، شما درباره شور و شوق و علاقه قابل درک آقای فوت صحبت کردید، اما پیام یا بیانیه‌ای که منتشر شد به گونه‌ای بود که به نظر می‌رسید پیشنهادهای ارائه شده توسط او خوب نبود، برای ترویج دموکراسی زیانبار بود، و اساساً گفته شده بود که او توصیف نادرستی از شرایط مربوط به استعفای خود داشته است. بنابراین، به نظر من لحن آن بیانیه در واقع تند بود. من می‌خواهم بدانم که آیا او از یک سو به عنوان یک مانع تلقی می‌شد و یا از سوی دیگر، آیا می‌توانیم بگوییم که او در این میان قربانی شد؟ منظورم این است که آیا می‌توانید کمی درباره آن بیانیه توضیح دهید؟ از شما سپاسگزارم.
وزیر امور خارجه بلینکن: اجازه دهید نخست به بخش دوم پرسش شما بپردازم.
ببینید، همانطور که لحظاتی پیش گفتم، نماینده ویژه فوت خدمات شایانی را در مجموعه‌ای از نقش‌های مختلف به کشور ارائه کرده است. من به شور و اشتیاقی که او در این سمت آخرش آورد، بسیار احترام می‌گذارم و او را می‌ستایم. اما این به آن معنا نیست که یک سیاست یا رویکرد خاص که او ممکن است پیشنهاد داده یا از آن حمایت کرده باشد، لزوماً سیاستی درست باشد یا این که در نتیجه فرایندی که ما در رابطه با همه سیاست‌ها طی می‌کنیم، قرار باشد مطابق مسیری که او یا هر کس دیگری پیشنهاد کرده است، پیش برود. بنابراین، دوباره می‌گویم، من به او، خدمات او، و شور و شوق او بسیار احترام می‌گذارم، اما این بدان معنا نیست که ما در رابطه با رویکرد درست و سیاست درست نمی‌توانیم اختلاف نظر داشته باشیم و نخواهیم داشت. و در نهایت، مسئله همین است و او تصمیم گرفت که دیگر برای خدمت کردن در این سمت احساس خوبی ندارد و من به آن تصمیم احترام می‌گذارم.
در رابطه با فرانسه و همکار من، وزیر امور خارجه لو دریان، من فکر می‌کنم آنچه در گذشته گفتم، همان دیدگاه من و ما است. ما فرایندی درباره رایزنی‌های عمیق برای آینده در اختیار داریم که درباره آن تصمیم گیری شده و رییس جمهوری مکرون و پرزیدنت بایدن بر سر آن به توافق رسیده‌اند. ما اذعان می‌کنیم که این کار به زمان نیاز دارد، مستلزم تلاش فراوان است، و نیازمند آن هستیم که نتایج را نه در آن چه که می‌گوییم، بلکه در آن چه که به اتفاق انجام می‌دهیم، نشان دهیم. من نسبت به این مسئله بسیار متعهد هستم. من در روزها و هفته‌های آینده با ژان ایو همکاری تنگاتنگی خواهم داشت و بر این باور هستم که منافع ما با یکدیگر بسیار نیرومند و ارزش‌های مشترک ما تزلزل ناپذیر است. ما به کارمان ادامه خواهیم داد و کارهای خوبی را به انجام خواهیم رساند. اما این کار به زمان و تلاش نیاز دارد و همانطور که گفتم، من مصمم به انجام آن هستم.
آقای پرایس: از شما سپاسگزارم آقای وزیر. از همه شما بسیار سپاسگزارم.
وزیر امور خارجه بیلنکن: از همه شما بسیار سپاسگزارم. از نیویورک لذت ببرید.
برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.state.gov/secretary-antony-j-blinken-at-a-press-availability-7/
این ترجمه‌ها جهت رفاه خواننده ارائه شده‌اند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست