وزارت خارجه ایالات متحده
دفتر سخنگو
۱۴ آوریل ۲۰۲۱
اظهارات مطبوعاتی
مقر ناتو
بروکسل ، بلژیک
گزیدهها
مجری: عصر به خیر. به مقر ناتو و این کنفرانس مطبوعاتی با حضور دبیر کل، وزیر خارجه، و وزیر دفاع خوش آمدید. آنها سخنان آغازین کوتاهی را بیان خواهند کرد و پس از آن ما میتوانیم چند پرسش را بشنویم. آقای دبیر کل.
استولتنبرگ، دبیر کل ناتو: عصر به خیر. ما همین حالا یک نشست مشترک مهم وزیران خارجه و دفاع ناتو را به پایان رساندیم. تونی بلینکن، وزیر خارجه، و لوید آستن، وزیر دفاع، اینجا در بروکسل به ما پیوستهاند. بنا براین، تونی و لوید، من از بابت تعهد شخصی نیرومند شما نسبت به ناتو، نسبت به پیوند ترااطلس ما بسیار سپاسگزارم. حضور امروز شما در این جا نمایش مستمر اهمیت این پیوند ترااطلس و تعهد ایالات متحده به رایزنی با همپیمانان خود در ناتو است.
امروز، ما به اتفاق درباره آینده حضورمان در افغانستان تصمیم گرفتیم. ما برای مدت تقریباً ۲۰ سال در افغانستان بودهایم. این امر پس از آن انجام شد که ما پس از حملات تروریستی وحشتناک ۱۱ سپتامبر، برای نخستین بار ماده ۵ معاهده بنیانگذاریمان را در حمایت از ایالات متحده فعال کردیم. ما شانه به شانه یکدیگر ایستادیم و بهای سنگینی را، هم از لحاظ جانی و هم از لحاظ مالی، پرداختیم. هزاران تن از نیروهای ما از کشورهای عضو این ائتلاف و بسیاری از کشورهای شریک و نیز از افغانستان، آن بهای غایی را پرداختند [جان باختند]. شمار بیشتری نیز زخمی شدهاند. ما از همه کسانی که خدمت کردهاند، سپاسگزاریم و همه کسانی را که برای امنیت مشترکمان فداکاریهای بسیار کردهاند، ارج مینهیم.
ما به اتفاق از تبدیل شدن افغانستان به محلی که به منزله بهشتی امن برای اجرای حملات تروریستی علیه کشورهایمان مورد استفاده قرار گیرد، جلوگیری کردیم. از ۱۱ سپتامبر تاکنون هیچ گونه حمله تروریستی که در افغانستان سازمان یافته باشد، در خاک کشورهای عضو این ائتلاف روی نداده است. ما همچنین به ایجاد دوباره نیروهای امنیتی افغانستان، از پایه و از نو، کمک کردیم. آنها با دلاوری و حرفهایگری والایشان طی سالهای گذشته امنیت را در سراسر آن کشور برقرار کردهاند. و ما، طی مدت حدود دو دهه حضور نظامی بینالمللی، به مردم افغانستان کمک کردهایم که به پیشرفت اجتماعی دست یابند.
ما بیش از یک سال پیش، از توافق ایالات متحده و طالبان و اعلامیه مشترک ایالات متحده و افغانستان استقبال کردیم. از آن زمان تاکنون ما به تدریج و به عنوان بخشی از روند صلح حضور نیروهایمان را کاهش دادهایم. در حال حاضر ما در افغانستان حدود ده هزار نیرو داریم که اکثر آنها از متحدان غیرآمریکایی و کشورهای شریک هستند.
ما طی هفتهها و ماههای گذشته در حال رایزنی تنگاتنگ درباره حضورمان در افغانستان بودهایم. با توجه به تصمیم ایالات متحده برای خروج، وزیران خارجه و دفاع ناتو امروز مسیر پیش رو را مورد بحث قرار دادند و تصمیم گرفتند که ما بیرون بردن نیروهای مأموریت حمایت قاطع ناتو را از اول ماه مه آغاز خواهیم کرد. کاهش سطح نیروهای ما منظم، هماهنگ، و آگاهانه خواهد بود. ما در نظر داریم که این کاهش سطح همه نیروهایمان را ظرف چند ماه تکمیل کنیم. هر حمله طالبان به نیروهای ما طی این دوره با واکنشی شدید مواجه خواهد شد.
ما همراه با هم به افغانستان رفتیم، همراه با هم وضعیتمان را با شرایط سازگار کردیم، و در بیرون رفتن از آنجا نیز با هم متحد هستیم. این تصمیم آسانی نیست و خطراتی را به همراه دارد. همانگونه که ماهها گفتهام، ما با یک وضع بغرنج رو به رو هستیم؛ چرا که گزینه مقابل خروج منظم، آماده بودن برای یک تعهد نظامی بلندمدت و بدون پایان مشخص، و به طور بالقوه با حضور بیشتر نیروهای ناتو، خواهد بود.
این پایان رابطه ما با افغانستان نیست؛ بلکه آغاز فصلی تازه است. همپیمانان و شرکای ناتو به ایستادن در کنار مردم افغانستان ادامه خواهند داد. اما اکنون این بر عهده مردم افغانستان است که صلحی پایدار را به وجود آورند؛ صلحی که به خشونت پایان میدهد، از حقوق بشر همه مردم افغانستان – به ویژه زنان، کودکان، و اقلیتها – پاسداری میکند، از حاکمیت قانون حمایت میکند، و اطمینان مییابد که افغانستان دیگر هرگز به منزله بهشت امنی برای تروریستها نیست.
امروز وزیران ناتو همچنین به موضوع تجمع نظامی روسیه در اوکراین و اطراف آن پرداختند. این بزرگترین تجمع نیروهای روسیه از زمان الحاق غیرقانونی کریمه در سال ۲۰۱۴ است و این بخشی از الگوی گستردهتر اقدامات تجاوزگرانه روسیه است که نگرانیهای بسیار جدی را به وجود آورده است. کشورهای عضو این ائتلاف از حق حاکمیت و تمامیت ارضی اوکراین به طور کامل پشتیبانی میکنند و ما از روسیه میخواهیم که بیدرنگ تنشزدایی کند، الگوی تهاجمات تحریکآمیز خود را متوقف کند، و به تعهدات بینالمللی خود احترام بگذارد.
جلسه امروز نمایش مهمی از وحدت است و در این جهان پیچیده و رقابتیتر، ما باید به تقویت ناتو ادامه دهیم تا با طیف کاملی از چالشها – نه فقط چالشهای دیروز، بلکه همچنین چالشهای امروز و فردا – مقابله کنیم. بنا بر این، تونی و لوید، بسیار خوشحالم که اینجا در کنار شما هستم و خواهش میکنم. من [تریبون را] در اختیار شما قرار میدهم.
وزیر خارجه بلینکن: از شما سپاسگزارم ینس. آقای وزیر آستن، سپاس بسیار از شما. عصر همگی به خیر. بسیار خوشحالم که تنها چند هفته پس از نخستین سفرم به عنوان وزیر خارجه، این جا به ناتو بازگشتهام. به ویژه که امروز، روزی مهم در تاریخ ائتلاف ما است.
بیست سال پیش، پس از آن که ایالات متحده در روز ۱۱ سپتامبر هدف حمله قرار گرفت، این ائتلاف برای نخستین بار در تاریخ خود ماده ۵ را فعال کرد. حمله به یکی از ما به منزله حمله به همه ما است. ما همراه با هم به افغانستان رفتیم تا القاعده را ریشهکن کنیم و از اجرای حملات تروریستی آینده از خاک افغانستان علیه میهنمان جلوگیری کنیم. اکنون ما به همراه هم افغانستان را ترک خواهیم کرد و سربازانمان را به خانه بازخواهیم گرداند.
پرزیدنت بایدن همین حالا طی یک سخنرانی خطاب به مردم آمریکا طرح ما را بیان کرد.
همانگونه که شما شنیدید و ینس هم اشاره کرد، ما روند بیرون بردن نیروهایمان را از اول ماه مه آغاز خواهیم کرد و اواخر امسال پیش از فرا رسیدن بیستمین سالگرد ۱۱ سپتامبر آن را به پایان خواهیم رساند.
پس از سالها ذکر این موضوع که بالاخره زمانی آن جا را ترک خواهیم کرد، اکنون آن زمان رسیده است. تهدیدی که از سوی القاعده در افغانستان متوجه ما بود، به میزان چشمگیری کاهش یافته است. عدالت درباره اسامه بن لادن اجرا شده است. ما به هدف اصلی خود دست یافتهایم.
و ما باور نداریم که حفظ یک حضور نظامی نامحدود در افغانستان در جهت منافع ما باشد؛ این نه به نفع ایالات متحده، نه به نفع ناتو، و نه به نفع همپیمانان ما است. جهان طی ۲۰ سال گذشته به طرز چشمگیری تغییر کرده است و همانطور که در سخنان پرزیدنت [بایدن] شنیدید، ما باید راهبردمان را برای رویارویی با تهدیدهای سال ۲۰۲۱، و نه سال ۲۰۰۱، تنظیم کنیم. و باید با چالشهایی روبهرو شویم که اکنون توجه و منابع ما را میطلبد.
ایالات متحده و همپیمانان ما هماهنگی نزدیکی را درباره گامهای آینده ما انجام خواهند داد. همانگونه که دبیرکل اشاره کرد، ما همواره گفتهایم که برنامه ما این بود: «ورود به همراه هم، سازگار شدن به همراه هم، و بیرون رفتن به همراه هم.» و اما امروز مشخص کردن جزئیات این موضوع را که «بیرون رفتن به همراه هم» چگونه خواهد بود، آغاز کردیم. ما نیروهایمان را مسئولانه، آگاهانه، و ایمن بیرون خواهیم برد.
بگذارید این را به صراحت بگویم. حتی زمانی که نیروهای ما به خانه برگردند نیز ما، هم به عنوان یک ائتلاف و هم ایالات متحده به عنوان یک کشور، به سرمایهگذاری روی مردم افغانستان و رهبرانشان و حمایت از آنها ادامه خواهیم داد.
ما همچنین در برابر هر گونه احتمال خطر ظهور دوباره تروریسم در افغانستان هوشیار خواهیم بود. ما به سازماندهی دوباره قابلیتهای ضدتروریستیمان خواهیم پرداخت تا کاملاً آن را تحت کنترل داشته باشیم. ما همچنین طالبان را در قبال تعهداتش در جلوگیری از القاعده یا هر سازمان تروریستی دیگری برای استفاده از افغانستان به عنوان پایگاهی برای اجرای حمله علیه ما مسئول میدانیم.
ما یک توافق سیاسی بادوام و منصفانه را میان دولت افغانستان و طالبان دنبال خواهیم کرد. و ما کشورهای دیگر را در این امر مشارکت خواهیم داد؛ کشورهایی که سهم عمدهای در یک آینده باثبات برای افغانستان دارند و پس از آن که سالها ناتو هزینه این ثبات را پرداخته است، اکنون آنها باید دست به کار شوند.
ما همچنان به حمایت از دولت افغانستان و ارائه کمک به نیروهای امنیتی افغانستان ادامه خواهیم داد؛ نیروهایی که دلاورانه و با پرداخت بهایی سنگین به نمایندگی از کشورشان جنگیدهاند و به جنگیدن ادامه میدهند.
و ما به سرمایهگذاری در زمینه رفاه مردم افغانستان ادامه خواهیم داد. ما منابع دیپلماتیک و توسعهای خودمان را به منظور محافظت کردن و گسترش دادن دستاوردهایی که مردم افغانستان در سالهای اخیر کسب کردهاند، ارائه خواهیم کرد. ما به حمایت کردن از حقوق زنان و دختران افغانستان – اقلیتهایی که برای مشارکت معنادارشان در مذاکرههای جاری و داشتن نمایندگی برابر در سراسر جامعه تلاش میکنند – ادامه خواهیم داد و به ارائه کمکهای بشردوستانه چشمگیر به نیازمندان تداوم خواهیم بخشید.
به طور خلاصه، آوردن نیروهایمان به خانه به معنای پایان دادن به رابطه ما با افغانستان یا حمایت ما از آن کشور نیست. و همانطور که ینس گفت، این آغاز فصلی تازه مبتنی بر دیپلماسی – درست مانند روابطمان با کشورهای دیگر – خواهد بود. آینده افغانستان در نهایت به دست مردم افغانستان، همان جا که متعلق به آن است، رقم خواهد خورد. اما حمایت ما، تعامل ما، و عزم ما پابرجا خواهد ماند.
اجازه دهید چند لحظه هم درباره دلاوری و نیروی خارقالعاده نظامیانی که طی ۲۰ سال گذشته در افغانستان خدمت کردهاند، صحبت کنم. در زمان اوج فعالیت «نیروهای بینالمللی کمک به امنیت» (ایساف) نیروهایی از ۵۰ کشور عضو ناتو و کشورهای شریک در آن حضور داشتند. امروز نیروهایی از بیش از ۳۵ کشور عضو و شریک ناتو در «مأموریت حمایت قاطع» حاضرند. نظامیان ما جانشان را در معرض خطر قرار دادند و در این راه جان باختند. اما به لطف آنها، ما موفق شدهایم به هدفی که تعیین کرده بودیم دست یابیم و ما خدمات و فداکاریهای آنها را ارج مینهیم.
من همچنین باید بگویم که ایالات متحده هرگز این همبستگی را که همپیمانان ما در ناتو در هر گام از مسیر به نمایش گذاشتهاند، فراموش نخواهد کرد. هیچ کشوری نمیتوانست دستاوردهایی که ما با فعالیت مشترک به عنوان یک ائتلاف به آن رسیدهایم، [به تنهایی] کسب کند. و همانطور که دوست من، وزیر دفاع آستن، میتواند تصدیق کند، این سالهای حضور در افغانستان نیروهایمان و کشورهایمان را به نحوی تغییر داده است که ما تا مدتهای مدید به آن خواهیم اندیشید و بر آن اساس عمل خواهیم کرد.
و اما در رابطه با یک موضوع دیگر، همانطورکه دبیرکل گفت، ما امروز مدتی را نیز صرف گفتوگو درباره نگرانیهای عمیق و مشترک همپیمانان ناتو در زمینه روسیه و اقدامات آن در مرزهای اوکراین – که بزرگترین تجمع نیروها در آنجا از سال ۲۰۱۴ تاکنون است – کردیم. و آنچه من را در جلسه شورای آتلانتیک شمالی تحت تأثیر قرار داد، این بود که شنیدم تکتک همپیمانان، یعنی همه ما ۳۰ کشور، این نگرانیها را ابراز کردیم و عزممان را برای مشاهده برداشتن گامهایی توسط روسیه برای کاهش تنشها – تنشهایی که به وجود آورده است – نشان دادیم.
گفتوگوهای امروز ما اینجا در ناتو تنها آغاز یک برنامهریزی فشرده است که کشورهای ما طی ماههای آینده به اتفاق انجام خواهند داد. ما از همپیمانانمان سپاسگزاریم. ما از شما، آقای دبیرکل، برای رهبریتان در زمانی که این گذار تاریخی را به اتفاق انجام میدهیم، سپاسگزاریم.
با سپاس از شما.
وزیر دفاع آستن: دبیرکل استولتنبرگ، از گفتوگوهای ثمربخش امروز سپاسگزارم. و از این که امروز دوست و همکارم، وزیر خارجه بلینکن، به ما ملحق شده است، قدردانی میکنم.
و امشب من میخواهم از همپیمانان و شرکایمان در ناتو برای زمانی که در اختیارمان قرار دادند تا بررسیمان را کامل کنیم و تصمیم رئیسجمهوری برای بیرون بردن همه نیروهای ایالات متحده از افغانستان تا تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱ را تشریح کنیم، سپاسگزاری کنم. و من کاملاً از تصمیم او حمایت میکنم. نیروهای ما مأموریتی را که برای انجام آن به افغانستان اعزام شده بودند، تکمیل کردهاند و آنها چیزهای بسیاری دارند که باید به آنها ببالند. خدمات و فداکاریهای آنها، در کنار خدمات و فداکاریهای شرکای حمایت قاطع و افغانستان، موجب شد تهدیدی که از سوی القاعده و سایر گروههای تروریستی علیه میهنها – میهنهای ما وجود داشت به شدت تضعیف شود. این مردان و زنان دلاور، پیشرفتهای اقتصادی، مدنی، و سیاسی را امکانپذیر کردند.
و بنا بر این، امروز مردم افغانستان خودشان از امنیت خیابانهایشان محافظت میکنند، از منافعشان دفاع میکنند، رهبرانشان را – که بسیاری از آنها زنان هستند – برمیگزینند، فرزندانشان را به مدرسه میفرستند، و بیش از هر زمان دیگری در گذشته مالک و مدیر شرکتهای خصوصی هستند. مطمئناً هنوز هم خشونت بیش از حدی وجود دارد و ما میدانیم که طالبان همچنان میخواهند بخشی از این پیشرفت را به عقب بازگردانند. و به همین دلیل است که ما صمیمانه از تلاشهای دیپلماتیک جاری برای دستیابی به یک توافق مذاکره شده و سیاسی که مورد تأیید خود مردم افغانستان باشد، حمایت میکنیم.
اما امروز، رئیسجمهوری به ما مأموریت تازهای داده است: این که مسئولانه نیروهایمان را کاهش دهیم و وارد رابطهای تازه با شرکای افغانمان شویم. و به لطف تلاشهای آموزشی ائتلاف و همپیمانانمان، نیروهای امنیتی افغانستان اکنون در ایمن کردن مرزهایشان و محافظت از هممیهنانشان بهتر و تواناتر هستند. و ما به پشتیبانی از این تلاشهای آنها ادامه خواهیم داد. ما در پی تداوم تأمین مالی قابلیتهای اصلی مانند «نیروی هوایی افغانستان» و «شاخه مأموریت ویژه» خواهیم بود. ما همچنین خواستار ادامه پرداخت حقوق به نیروهای امنیتی افغانستان هستیم. ما از نزدیک با آنها و با دیگر همپیمانانمان همکاری خواهیم کرد تا منطقه (نامفهوم) را آن قدر حفظ کنیم تا اطمینان حاصل شود که افغانستان نمیتواند به بهشت امنی برای تروریستهایی که ایمنی ما را تهدید میکنند، تبدیل شود.
من یکی، دو نکته درباره اجرای برنامه کاهش نیروها، یا آن گونه که در اصطلاح نظامی معمول است «عقب کشیدن»، میدانم. این کار حتی در بهترین شرایط هم به شکل خارقالعادهای دشوار است. اما من اطمینان دارم که سربازان و رهبران ما با همان مهارت و همان حرفهایگری که همه کارهای دیگر را در افغانستان انجام دادهاند، این مأموریت را نیز به انجام خواهند رساند. آنها این کار را به صورت ایمن، به صورت منظم، و به صورت آگاهانه انجام خواهند داد. و آنها این کار را با همکاری تنگاتنگ با همپیمانانمان انجام میدهند.
همانطور که امروز عصر چند بار این موضوع را شنیدهاید، ما همه گفتیم که به اتفاق وارد شدیم، به اتفاق با شرایط سازگار شدیم، و اکنون به اتفاق خارج خواهیم شد. و من باید این را هم اضافه کنم که اگر طالبان در زمان این کاهش نیروها به هر یک از نیروهای ما یا نیروهای همپیمانانمان حمله کند، ما با قدرت پاسخ خواهیم داد.
من بر این باورم که به یاد داشتن این موضوع بسیار مهم است که تصمیم پرزیدنت همچنین به ما فرصت میدهد که تلاشهایمان را بار دیگر متمرکز کنیم تا از دشمنان آینده جلوگیری کرده و در صورت لزوم آنها را شکست دهیم. و ما این کار را در مقیاسی عظیم با احیاء ائتلافها و مشارکتهایمان، مانند همین ائتلاف، و با برخورداری از آمادگی برای رویارویی با چالشهایی که نظم بینالمللی مبتنی بر قوانین ما را تضعیف میکنند، انجام خواهیم داد. و همانگونه که قبلاً هم گفتهام، جمهوری خلق چین چالش شماره یک ما است؛ چرا که تلاش میکند تا شکل نظم بینالمللی را تغییر دهد. به همین ترتیب، من از روسیه میخواهم که به تمامیت ارضی اوکراین احترام بگذارد. ما متعهد هستیم که به اوکراین در زمینه نیازهایش برای دفاع از خود کمک کنیم.
و در پایان میخواهم از همه کسانی که در افغانستان خدمت کردند، تشکر کنم. من به خوبی از فداکاریهایی که همه ما انجام دادهایم تا به این جا برسیم، آگاه هستم. و خطاب به خانوادهها و عزیزان کسانی که به خانه بازنگشتهاند، و نیز آنها که زندگیشان بر اثر این جنگ برای همیشه تغییر کرده است، میگویم که من نسبت به پشتیبانی بیدریغمان از شما در قبال اندوه و چالشهایی که همچنان متحمل هستید، متعهدم. ما، شما و یاد آنها را گرامی میداریم و همواره گرامی خواهیم داشت. و من بر این باورم که تصمیم پرزیدنت دقیقاً همین را ثابت میکند.
از شما بسیار سپاسگزارم.
برای مشاهده محتوای اصلی: https://www.state.gov/secretary-antony-j-blinken-secretary-of-defense-lloyd-j-austin-and-nato-secretary-general-jens-stoltenberg-at-a-joint-press-availability/
این ترجمهها جهت رفاه خواننده ارائه شدهاند و فقط باید متن اصلی انگلیسی را معتبر دانست.